Aμνηστείες

Δημιουργός: anthier, Aνθή

Σεξ: το μεγαλύτερο που μπορούν να δώσουν ο ένας στον άλλον ένας άνδρας και μια γυναίκα, όταν δεν αγαπάνε και το μικρότερο απ' αυτά που μπορούν να δώσουν, όταν αγαπάνε.

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Την ευτυχία αναζητούσα σ'άλλα σώματα,
μήπως τις σκέψεις ξεκολλήσω από σένα..
λόγια από σάρκα που δεν είχανε ονόματα
που δεν μου έταξαν την λήθη εγγυημένα.

Νύκτες με άσχετους δοκίμασα κι ασπάστηκα
μια ασύδωτη ζωή κάπως μακρυά σου..
την απουσία σου ξεσπώντας καταχράστηκα,
μα είχαν οι τύψεις που μιλούσαν την χροιά σου.

Κι οσο ατένιζα με άλλους τα μεσάνυxτα,
πέφταν σαν καύτρες των τσιγαρων οι αμυνες μου,
τόσο όσα ένιωθα για σένα μέναν άθικτα,
παρά τις πράξεις τις κακές κι ανεύθηνες μου.

Κι όσο σε έπνιγα με υγρά που τάζαν διάθεση,
με αμνηστείες σε ουσίες παραλόγων..
που να σε εκτόπιζαν τους έκανα ανάθεση,
τόσο γινόσουν κύριο θέμα αντιλόγων.

Και κάτι νύxτες τέτοιες χάνω την ουσία μας,
νομίζω έτσι σε ξεχνώ και σε εκδικούμαι..
έχει χαθεί των αισθημάτων η εξουσία μας,
και εμείς ακόμα τι μας χώριζε απορούμε.

Κανει το αμάρτημα γιορτή, κι εμείς παράλληλα,
με δυό ζωές που ούτε το μέλλον δεν τις τέμνει..
εγώ με πάθη που μου φέρονται κατάλληλα
κι εσύ ζωγράφισες το τέλος μας με τέχνη.

Εσύ θα φτιάξεις της ζωής την ησυχία σου..
κι εγώ θα τρίζω ηδονικά μες στα σκοτάδια,
που ως εξέλιξη θα είμαι κι η ατυχία σου,
κι η διακαής σου επιθυμία κάποια βράδυα.

Μα θα σε σβήνω με πτυχές από ατοπήματα,
με ότι θα βρίσκω διαθέσιμο τις νύxτες..
και θα σου ρίχνω όλες τις τύψεις και τα κρίματα..
και ας μου λείπεις..και ας σε δείχνουν όλοι οι δείχτες.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 27-10-2008