Νερό απ'τα πηγάδια της νυχτός

Δημιουργός: poetryf

μου δίνεις και το θέλω εγω να πιω...

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Κρεββάτι μαύρο ο ουρανός,
κι η νύχτα κλινοσκέπασμα’
τρέμουν τ’αστέρια σαν χορδές
σε δάχτυλα ευχών...
Μα ‘ρχεται ο έρωτας γυμνός
στων πόθων το ξεσκέπασμα
για να μυήσει αγνές ψυχές
με’σε στοές μοιχών.

Στα τρίσβαθα, τα μύχια
Σωμάτων μαγεμένων
Θεοί διπλοκολάζονται-
στης ηδονής τα σκέλια’
Κοιτάζονται μειλίχια
σ’ακούσματα επαίνων
κι ονόματα ακροάζονται
σε δικασμού καστέλλια.

Ποιος το υφασμάτινο φιλί
τ’ονείρου θα τσακίσει
να διπλωθούν οι στεναγμοί
σε μια αγκαλιά μονάχα;
Να’ναι η χρυσή ανατολή
που θα’ρθει για να σκίσει
σε μαύρο φόντο τη στιγμή
σα μια σελίδα τάχα ;

Δεν ξέρω αγάπες να πενθώ
μα βρίσκω πάντα πέρασμα
για να με πάει το βήμα μου
σε φόβους που φθονώ’
να κλέβω απ’το πηγάδι τους,
νερό για να πλυθώ
να αλείφομαι το χάδι τους,
άλλο να μην πονώ...


Δεν ξέρω αγάπες να πενθώ
Μα ξέρω ν’αγαπώ.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 08-11-2008