Endless Pain

Δημιουργός: Μετέωρος Άγγελος

Βρίσκομαι σε μια από τις δυσκολότερες στιγμές της ζωής μου. Βουλιάζω στην άμμο του απεριόριστου και σαρωτικού πόνου. Πριν χαθώ αφήνω τις άναρθρες κραυγές μου…

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

«Η ύπαρξη είναι πόνος». Βούδας


Νεκρές στιγμές περικυκλώνουν το μυαλό μου
η ευτυχία κρεμασμένη με θηλιά απ' το ταβάνι
σβήσαν οι κόρες απ' τα μάτια της ζωής
και πια τυφλά την ύπαρξη της ξεπουλάει

Ουρανοί σκοτεινοί πνιγμένοι στο θάνατο
κοχλάζουν και πολλές φορές στάζουν φωτιά
αποσύνθεση σωμάτων σε φτηνά νεκροταφεία
συμπυκνωμένες αναμνήσεις βουλιάζουν στο χρόνο

ʼδεια βλέμματα αναζητούν καμένα τοπία
ερημιές ψηλαφίζουν ξεραμένες οάσεις
μέρες τροτέζες ονειρεύονται τη νύχτα
από του Χάρου το δρεπάνι αργά στάζει το αίμα

Γυμνά κορμιά σαγηνεύουν μάτια που λιώνουν
πικρά ζαχαρωτά σα δηλητήριο στο στόμα
πουλιά στροβιλίζονται και γκρεμίζονται στο κενό
μαραμένα ασφυκτιούν τα λουλούδια του παραδείσου

Δεκάδες ανώφελες στιγμές στο πουθενά
κάθε προορισμός και ένα γυαλισμένο φέρετρο
κάθε διαδρομή ζωσμένη με ξυράφια
αναβολή ταξιδιών στη πόλη των ονείρων

Τρελαμένες πυξίδες σημαδεύουν το πουθενά
σκονισμένα πτυχία σαπίζουν στα κάδρα
πεινασμένες καρμανιόλες το θήραμα προσμένουν
ασταμάτητες κραυγές ταξιδεύουν στον αέρα

Παράθυρα σπασμένα το ψύχος προσκαλούν
καράβια βουλιαγμένα ανάσες καταπνίγουν
σφαγεία θερμαινόμενα με πτώματα σωρούς
καρφιά ματωμένα στολίζουν τους σταυρούς

ʼνθρωποι δίχως όνομα στη μνήμη μου κυλούν
διάδρομοι αφιλόξενοι με κλειδωμένες πόρτες
υπόδουλος της μοναξιάς με δακρυσμένα μάτια
ακόλουθος μιας σιωπής που χτυπάει στις πληγές

Η κόλαση κλείδωσε τις πόρτες της –δεν χωράνε άλλοι!-
κι άσκοπα περιφέρομαι στις πόλεις του ποτέ...

Μετέωρος ʼγγελος

Δημοσίευση στο stixoi.info: 15-02-2005