Της δυσης κ της θαλασσας

<head ><meta HTTP-EQUIV=Content-Type CONTENT="text/html; charset=utf-8"><br />
<b>Warning</b>:  session_start(): Cannot start session when headers already sent in <b>/home/stixoi/public_html/core.php</b> on line <b>23</b><br />
<html><head><meta HTTP-EQUIV="Content-Type" CONTENT="text/html; charset=utf-8"><title>Της δυσης κ της θαλασσας</title></head><table width=100%><td width=100% valign=top><p><b>Της δυσης κ της θαλασσας</b><p>Δημιουργός: ix8eis89, <i>Sia</i><p><i> </i><p>Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info<p>Δεν ξερω ποσο καιρο στεκομαι εδω...<br />
Δεν εχω κουνηθει λεπτο..Κοιταω ξανα κ ξανα το ιδιο ακριβως σημειο του οριζοντα,κ τωρα πια ειμαι σιγουρη οτι παρατηρω τη δυση,ολο αυτο το διαστημα...<br />
Καθισμενη στην ακρη του γκρεμου,εμαθα να μετραω ολα τα χρωματα της δυσης του ηλιου,να ακουω τους ηχους της θαλασσας κ να της μιλαω,να ταξιδευω μαζι της κ ας μην παω πουθενα...<br />
Η δυση με μαγευει...Εναλλαγη του φωτος με το σκοταδι..Ενα παιχνιδι χρωματων..Ενα μαγικο δεσιμο της νυχτας με τη μερα..<br />
Το μενεξεδι δινει τη θεση του στο μαυρο...Κ αυτο τα εξαφανιζει ολα...Πολλες φορες εχω την εντυπωση οτι εξαφανιζει κ τις σκεψεις μου...<br />
Μαυριζει τα παντα μεσα μου...Μουδιαζει τις αισθησεις κ με ανακουφιζει απο τον πονο...<br />
Ειμαι πολυ καιρο καθισμενη εδω...Πιο πολυ απ'οσο νομιζα...Ειδα πολλες δυσεις να διαδεχονται η μια την αλλη..Μετρησα πολλες νυχτες...Κ οταν γυρνουσα να δω πλαι μου δεν υπηρχε κανεις...Παντου γυρω μου εβλεπα μονο τη θαλασσα..<br />
Με δελεαζε να βουτηξω κ να χαθω μεσα της...Να την αφησω να με παει εκεινη οπου επιθυμουσε...<br />
Δεν ξερω γιατι δεν επεσα...Ισως φοβηθηκα...Βλεπεις πηγα να πνιγω πολλες φορες στη δικη σου θαλασσα,κ τις φοβηθηκα ολες...Λες κ ολες ηθελαν να με πνιξουν...Λες κ δεν θα με αφηνε καμια τους να βγω στην επιφανεια κ ν'ανασανω...<br />
Μ'αρεσει ομως να την παρατηρω...Νομιζω πως  τα κυματα της παιρνουν  μακρια μου οτι με πληγωνει...<br />
Ηθελα να πεταξω εκει καθε σ'αγαπω μου για σενα,κ να αφησω να τα παρει οσο πιο μακρια μπορουσε...Να αφησω τη δυση να σε σβησει,να σε εξαφανισει κ εσενα οπως ολες τις σκιες που με τρομαζουν...<br />
Με ιντριγκαρει η δυση κ αργοτερα το σκοταδι της...Ειναι μαγικο να μην μπορεις να δεις τιποτα,αλλα να αισθανεσαι τα παντα...Ειναι εκεινη η ωρα που τυφλωνομαι, κ απλα νιωθω...<br />
Ειναι η ωρα που δεν υπαρχει τιποτα αλλο γυρω μου εκτος απο εμενα την ιδια...Μονο τοτε σε ξεχναω...<br />
Γι'αυτο κ δεν θα φυγω απο 'δω,μεχρι κ το παραμικρο που σε θυμιζει να χαθει...<br />
Καθομαι πολυ καιρο εδω,μα δεν εχω καταφερει κ πολλα...Μικρα βηματα...Βηματα που με οδηγουν μακρια σου..Δεν φευγω μονη μου,εσυ με διωχνεις...<br />
<p>Δημοσίευση στο stixoi.info: 02-12-2008</td><td valign=top></td></table><br />