Το σπιτι

Δημιουργός: ΑΝΤΗΣ

Αφιερωμενο στην...................αγαπη μου

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Για όποιον μπήκε στο σκοτάδι,έτοιμη παγίδα
Κρυστάλλινη λεπίδα
Τ’ανηλεο και εξευτελιστικό φώς της μέρας
Της πάντα ζάπλουτης ,παρθένας και εταίρας

Άυπνη η νύχτα του,ασέληνη πηχτή
Άθιχτη πάντα ,πίσω του καιρού που προχωρεί
Πέρα απ’το γέρασμα της σάρκας το φριχτό
Έξω κι απ’της ψυχής τον κάματο μες στο κουφάρι το χλωρό

Μα και το ρημαγμένο σπίτι μοιάζει σαν ειρκτή
Καθώς μ’ένα σεισμό αιφνίδια μετατρέπεται σε θανάσιμη απειλή
Σε πλάκα τάφου η στέγη ,σε κατακόμβες και σπηλιές
Για να κρυφτούν εκεί,γύμνιες πυρωμένες, των αδύτων μυστικές.

Κάθησε νεκρομάντη,πάνω απ’του χρόνου τον κατακλυσμό
Βαθιά στη σιωπηλή σου κιβωτό
Άσε τα χρόνια σου σαν ντύματα άχρηστα στις σκονισμένες σάλες
Πάνω στα έπιπλα, που τρίζοντας φυλάγουν ορόσημα κι επάλξεις μεγάλες.
Στέρνες του χρόνου οι κάμαρες τώρα πιά σκυμμένες
Προσφέρουν διάσταση οπου σμίγουν οι μορφές σου φιλιωμένες
Ζήτα απ’τους μύθους δωματίων κλειστών
Απ’τις άοπλες εικόνες των πολλών σου νεκρών
Όπλα και ρήτρες για ανανέωση επισφαλή
Με τις σκιές ανακωχή

Παίρνει η γνώριμη κρεββατοκάμαρα διαστάσεις τρομερές
Πέρα απ’το μέλλον και το παρόν ανοίγουν πύλες του θανάτου φοβερές
Γίνεται το κρεββάτι όχθη Στυγός
Στις εσχατιές των ορατών ρόγχος ρυθμικός
Που διηγείται την ύστατη πάλη της καρδιάς
Την ώρα της μεγάλης μοναξιάς

Αγαπημένο χέρι
Που προβάλλεις πάνω απ’το μυστήριο
Που βυθίζεσαι στον ύπνο και σ'όνειρα τρελλά
Της μνήμης ενυδρεία φωτεινά
Πέρα απ’την λήθη την κρυφή
Και τον άλλο θάνατο που στους νεκρούς αλύπητα φέρνει η ζωή
Ξέρω πως κάποτε θα πιάσεις το δικό μου χέρι
Να με δεχθείς σαν άλλη ύπαρξη δίχως πόνο και οργή
Και να μου λύσεις το μαρτύριο ....................

Δημοσίευση στο stixoi.info: 06-12-2008