Η ελιά της αυλής

Δημιουργός: balistreri

παλαιότατο....από αρχαιοτάτων χρόνων...

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Στεκότανε αγέρωχη στην μέση της αυλής
Κανένας δεν την κούνησε κοντά μισόν αιώνα
Είχαν περάσει άνοιξες τα φύλλα της και χιόνια
Και κάτω απ’ τα κλωνάρια της μεγάλωσαν γενιές

Κοιμήθηκα στον ίσκιο της μωρό παιδί στην κούνια
Ανέβηκα στα στήθια της μ’ άγγιζε τρυφερά
Ένα δεντρόσπιτο έχτισα από ξύλα παλιά
Και έζησα στο μέσα της τις πιο όμορφες βραδιές

Κει δίπλα στ’ άγιο της κορμί εφίλησα μια κόρη
Και ήταν το φιλί γλυκό γλυκό σαν τον καρπό της
Εσκάλισα δυο αρχικά απάνω στον κορμό της
Κι έτσι έκαμε τον έρωτα όπου ’χα εγώ δικό της

Αντρειώθηκα και έφυγα αθέλητα στα ξένα
Εγύρισα άλλος άνθρωπος, μισός κι αγριεμένος
Θαρρούσα πως άλλος κανείς δεν είναι σαν κι εμένα
Κι έτρεφα μέσα στην ψυχή ένα καινούριο μένος

Ήταν το πάθος για λεφτά; Το μίσος για όλα τα παλιά;
Ή το κακό το ριζικό; κανένας δεν το ξέρει
Μα μια νυχτιά αλλόφρονας, πριόνι στο ‘να χέρι
Έκανα ότι δεν έκαμαν, χρόνια, άνθρωποι κι αγέρι

Τα βράδια τώρα -πάει καιρός- ποτέ μου δεν κοιμούμαι
Γιατί έρχεται στον ύπνο μου μια γέρικη ελιά
Και δεν αφήνομαι που λες όχι γιατί φοβούμαι
Αλλά γιατί η έρημη με παίρνει αγκαλιά....


Υ.Γ.εορταστική προσφορά το σχόλιο που όλοι περιμένετε....
"πήρα ένα κινητό για την γυναίκα μου....καλή ανταλλαγή"

Δημοσίευση στο stixoi.info: 28-12-2008