Το τρύπιο φανελάκι

Δημιουργός: jenny

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

ΤΟ ΤΡΥΠΙΟ ΦΑΝΕΛΑΚΙ

ΕΥΓΕΝΙΑ ΗΛΙΟΠΟΥΛΟΥ


Ήρθαν στο νοσοκομείο για να εξετάσω τον γιό τους. Είχε προηγηθεί μία τηλεφωνική ενημέρωση. Είχα δηλώσει ότι πρώτα πρέπει να εξετάσω τον ασθενή και μετά να αποφανθώ. Αν είναι ή όχι απαραίτητη .Η επέμβαση. Είμαι της κλασικής σχολής. Που πρώτα εξετάζει και μετά μιλάει. Δεν κάνω ιατρική από το τηλέφωνο. Ήθελαν να αφαιρέσω ένα κυστικό μόρφωμα από την αυχένα του μικρού. Εξέτασα προσεκτικά το παιδί, ρώτησα τα απαραίτητα και εξέφρασα την γνώμη μου. Έπρεπε να γίνει αφαίρεση αλλά δεν ήταν επείγον.Ο πατέρας επέμενε. Να γίνει εδώ και τώρα.
Συναντηθήκαμε ,σε λίγα λεπτά, κοντά στο χειρουργείο. Ζήτησα από τους γονείς να καθίσουν έξω και προχώρησα. Ο πατέρας έμεινε όρθιος στο διάδρομο. Είπε λίγα λόγια στην μητέρα και η γυναίκα κάθισε αμέσως σε μία καρέκλα χωρίς να πει κουβέντα. .Πάντα αυτό συμβαίνει σε μία οικογένεια. Μόνο ο ένας από τους δύο έχει .το πάνω χέρι. Συνήθως ο άνδρας. Πολλές φορές η εικόνα είναι λίγο θολή και ενώ πιστεύεις ότι η κολώνα του σπιτιού είναι γένους αρσενικού σου προκύπτει ότι η γυναίκα έχει τα σκήπτρα. Και το μαχαίρι και το πεπόνι. Πολλές λεπτομέρειες δεν ήξερα. Για την οικογενειακή τους γαλήνη αλλά…ο τρόπος με τον οποίο η γυναίκα συμμορφώθηκε στις συμβουλές του συζύγου μου ξεκαθάρισε ..το τοπίο.
Το παιδί ήταν 12 ετών. Μου το ανακοίνωσε περήφανα. Σε δύο ημέρες είχε τα γενέθλια του και ήταν πολύ περίεργος αν ο πατέρας του θα του αγόραζε. Το δώρο που του είχε ζητήσει. ήταν λίγο ακριβό και ο πατέρας ήταν λίγο σφιχτός με τα λεφτά Και γενικά με τα οικονομικά της οικογένειας. Γιατρός σε κρατικό νοσοκομείο. Η μητέρα ,επίσης γιατρός σε κρατικό νοσοκομείο δεν είχε δικαίωμα. Ψήφου. Ευκατάστατοι, ντυμένοι με επώνυμα ρούχα επιδείκνυαν μία άνεση. Οικονομική.
Ο μικρός ήταν δασκαλεμένος να χειρουργηθεί. Προφανώς είχε προηγηθεί μία συζήτηση .Στο σπίτι. Η μόνη που δεν ήξερα για τον προγραμματισμό ήμουν εγώ. Αδύνατος και γεμάτος σπυράκια. Με πολύ έξυπνα μάτια. Άφοβα έβγαλε το επώνυμο μπλουζάκι του και ξάπλωσε στο χειρουργικό τραπέζι. Άθελά μου παρατήρησα το γεμάτο τρύπες φανελάκι του. Στο γυναικείο μυαλό μου αναλογίστηκα ότι αν εγώ ήξερα ότι το παιδί μου θα χειρουργηθεί θα είχα μεριμνήσει. Για τα εσώρουχά του. Επίσης πέρασε αστραπιαία η παροιμία :τα ρούχα δεν κάνουν τον άνθρωπο. Φυσικά δεν είπα τίποτα και προχώρησα στην επέμβαση. Το παιδί πόνεσε λιγάκι ,στην τοπική αναισθησία, και μου το είπε πολύ ευγενικά. Μου άρεσε ότι δεν έβαλε τις φωνές και δεν τραβήχτηκε. Περίμενα λιγάκι να πιάσει η ξυλοκαίνη .Η επέμβαση κύλησε ομαλά. Σε λίγα λεπτά είχα τελειώσει. Κατ΄ όλη την διάρκεια του χειρουργείου ο μικρός μιλούσε. Μου αρέσουν οι θαρραλέοι και ο μικρός ήταν χάρμα Τελείωσα δίνοντας του συγχαρητήρια για το κουράγιο του. Στη πόρτα μας περίμενε ο πατέρας. Αυτομάτως παρατήρησα το φρεσκοσιδερωμένο πουκάμισο και την ταιριαστή γραβάτα .Ήταν κούκλος. Μέσα μου σκέφτηκα. Το φανελάκι του θα ήταν γεμάτο τρύπες σαν του γιού του;Η όχι;

Δημοσίευση στο stixoi.info: 06-01-2009