Σταμάτησα εδώ

Δημιουργός: ΑΝΤΗΣ

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Σταμάτησα εδώ,μα δεν είναι τέρμα ή σταθμός
Μιά ξαφνική σιγή κι ένα κενό,μου γνέφουν υπόσχεση μ’όλο της το φώς
Τώρα σε μάτια καθρέφτες κλεισμένα σε τοίχους ,βλέπω το προσωπείο μου
Με ρίμες,με τύπους και στίχους ,ζώ στ’άψυχο ενυδρείο μου
Κι όμως το σώμα μου γυμνό,στις αμμουδιές σου αναζητά την πλήρη συνουσία
Κάτι κι απο την άμμο πιο ρευστό,τον έρωτα σου λαχταρά με βουλιμία

Διέτρεξα τον κόσμο με μανία,κυνηγώντας μύθους και χρονικά
Απ’το χώμα με χώριζε η κρυφή σου γεωγραφία,λέπια θηρίου,δράκου ζεστή δορά
Κι όμως κρατάω ακόμα μες στον συνωστισμό.......της ερημιάς
Σ’αυτήν γνωρίζω πάλι του διαλόγου την ηχώ,τη γλώσσα της μοναξιάς
Τώρα σκοτώνω το παρόν,άκαρπο κτήμα,ξεχνώ την ώρα που το χρόνο μου μετρά
Δίχως πίστωση ξοδεύομαι σαν χρήμα,με μέτρα αβέβαια κι αμφίβολα σταθμά

Ήρθε η στιγμή με το μέλι να τραφώ,πούχει η ψυχή σου θησαυρίσει
Να ξαναβρώ ακουστική και φωτισμό,που απ΄τη νεκρούπολη θα μ’αναστήσει
Να συναρμολογήσω τοπία διεσπαρμένα,θρύμματα δρόμων και σπιτιών
Ν’ανάψω φώτα θαμμένα το καθένα ,σκηνώματα ήλιων νεκρών
Απ΄την πνιγμένη Σίβυλλα ήρθε η στιγμή να διεκδηκήσω τον χρησμό
Τη μαγική ν’ακούσω συλλαβή,την αλήθεια εκείνου του «σ’αγαπώ»

Δημοσίευση στο stixoi.info: 15-01-2009