Σού δίνω ἕνα ἀστέρι

Δημιουργός: Γιώργος_Κ, Γιώργος Σ. Κόκκινος

Αφιερωμένο!!!! με πολύ πολύ αγάπη

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

[I][B][align=center]

Σού δίνω ἕνα ἀστέρι, σού ἁπλώνω τό χέρι μου ..πᾶμε; *
στόν κόσμο ἐτοῦτο, ὑπάρχει μί’ ἀγάπη
ποῦ εἶναι τεράστια, πελώρια, ἁγνή
κανείς δέν μπορεῖ νά τήν κάνει νά σπάσει
ἐτούτη ἡ καρδιά δέν μπορεῖ νά κοπεῖ

ζωή ἀτελείωτη, ἐλπίδα ἀπ’ τή στάχτη
τή βάπτισε ἔτσι ἡ ἀλήθεια κι ἐμεῖς
μπορεῖ ὁ χειμώνας νά ἔφερε δάκρυ
μά τώρα μωρό μου ξημερώνει νωρίς

κορνίζα στόν τοῖχο δέν μπαίνει ἡ καρδιά μας
τό πάζλ τό φτιάξαμε νά δένει μ’ ἐμᾶς
κι ἄν λίγο χωρίζει ἡ ζωή τά φιλιά μας
τριπλάσια γυρίζουν στά χείλη μέ μιας

μά δέν συναντηθήκαμε σέ τούτη τή ζωή, ὄχι
γνωριστήκαμε κάπου, κάποτε στήν προηγούμενη
ἀγαπηθήκαμε στήν τωρινή
δώσαμε ὅρκους καί ὑποσχέσεις αἰώνιας πίστης
προσχεδιάσαμε τό μέλλον μας
γράψαμε γιά τό ἐγώ μας, τό γαμῶτο, τόν ἐγωισμό μας
γιατί μᾶς γάμησαν τήν ψυχολογία καί τόν ἔρωτα …

οἱ καταστάσεις, οἱ πράξεις, οἱ εὐθύνες
ἡ κακή, στραβή μας ἐπικοινωνία
τά κομμένα καλώδια τοῦ ΟΤΕ πού κρέμονταν ἀνάμεσά μας
καί ἡ κορνίζα πού τό τζάμι τῆς ἔσπασε σέ κομμάτια
μά παρέμεινε ἡ καρδούλα μέσα τῆς ἀνέπαφη..

δέν χειμωνιάσαμε ἀκόμη, μά τό χιόνι σκέπασε τή φωλιά μας
οἱ δρόμοι ἔκλεισαν καί ἀπέμεινε μία καρδιά νά χτυπάει μ’ ἀγάπη
μέσα σ’ ἕνα παγωμένο σῶμα..

μακριά ἀπ’ τήν ἀγκαλιά σου ἀγάπη μου, εἶμαι μισός **
καί τό χαμόγελο πᾶνε δύο χρόνια ποῦ ‘χεῖ νά φανεῖ στά χείλη
μακριά ἀπ’ τήν ἀγκαλιά σου ἀστέρι μου, δέ λάμπω
δέν εἶμαι μήτε ὑπάρχω σ’ ἕνα ἄδειο σκηνικό

σού δίνω ἕνα ἀστέρι, σού ἁπλώνω τό χέρι μου ..πᾶμε; *
στόν κόσμο ἐτοῦτο, ὑπάρχει μί’ ἀγάπη
ποῦ εἶναι τεράστια, πελώρια, ἁγνή
κανείς δέν μπορεῖ νά τήν κάνει νά σπάσει
ἐτούτη ἡ καρδιά δέν μπορεῖ νά κοπεῖ

κορνίζα στόν τοῖχο δέν μπαίνει ἡ καρδιά μας
τό πάζλ τό φτιάξαμε νά δένει μ’ ἐμᾶς
κι ἄν λίγο χωρίζει ἡ ζωή τά φιλιά μας
τριπλάσια γυρίζουν στά χείλη μέ μιας

καί νά πού γύρισε ὁ καιρός ..μοῦ τό ‘λεγαν
πῶς κάποια μέρα θά φανεῖ ἡ ἀνατολή ξανά στά δύο σου μάτια
πῆρα κουράγιο γιά νά γράψω μία ἀράδα
πολύχρωμο μελάνι ἀπ’ τήν ἀγάπη σου

ξεχνώντας πώς τίς μέρες πού ἔλειπες, ἤθελα νά πεθάνω
μακριά ἀπ’ τήν ἀγκαλιά σου ἀγάπη μου, ἤθελα νά πεθάνω

μποροῦμε νά τ’ ἀλλάξουμε τό παρελθόν
γινόμαστε πάλι παιδιά μετά ἀπό κάθε τρικυμία
ποῦ χτίζουν ἀπό τήν ἀρχή τό ὄνειρο ..

ἐμεῖς πουλιά πού φτερουγίζουν πάνω ἀπ’ τίς κατάρες τους
ἐμεῖς ἀστέρια πού θά φέγγουμε στόν ἴδιο οὐρανό
τό εἶπες καί τό ἔγραψες ἀγάπη μου ..σ’ εὐχαριστῶ!


* (σ.σ. panta smile «σού ἁπλώνω τό χέρι..πᾶμε...???»)
** (σ.σ. γιῶργος_κ «Σημαίνουν Χριστούγεννα»)[/align][/B][/I]

Δημοσίευση στο stixoi.info: 17-01-2009