Πισωγυρίσματα

Δημιουργός: νετη541, ΕΦΗ

Φιλί γυρεύω του ουρανού κι αυτός μου δίνει στάχτη...(Ε.Φ.)

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Πισωγυρίσματα


Στα νανουρίσματα αγγίζεις την ορφάνια
Σαν από δάκρυ που κρατάς για φυλαχτό
Εκείνο τ’ όνειρο σ’ αφήνει ναυαγό
Σε χέρσα γη δίχως πανιά, δίχως λιμάνια

Κι αυτό το κλάμα που δεν άκουσες σε καίει
Της πιο ανώφελης στιγμής σου η τροχιά
Σ’ έχει δαγκώσει σα φαρμακερή οχιά
Και δεν υπάρχει άλλος κανείς για να σου φταίει

Σώμα κενό και μια πυξίδα ζαλισμένη
Απ’ το βορρά σου ως το νότο μια κραυγή
Απ’ όταν έθαψες βαθιά μέσα στη γη
Χάδι και φως και μιαν αγάπη αλαργεμένη

Σ’ ένα ποτήρι όλοι οι θησαυροί πνιγμένοι
Με τους καπνούς πας να ξορκίσεις το ποτέ σου
Και ξεστελιώνεις μία – μία τις Κυριακές σου
Να φτιάξεις Σάββατα σε σκάλα παγωμένη

Μέχρι τη μιάμιση η ανάσα να τελειώνει
Κι όλα μετά ίσια γραμμή…όλα σιωπή
Κουρέλι σώμα, σε παράτησε η ψυχή
Κι είσαι ακυβέρνητο σκαρί δίχως τιμόνι

Κι είναι αργά κι όλα τα βήματα δε φτάνουν
Κι είναι μακριά – πολύ μακριά τα πρωινά
Η νύχτα ανόθευτο σκοτάδι σε κερνά
Δεν ξημερώνει και τα τάματα δεν πιάνουν

Δημοσίευση στο stixoi.info: 08-02-2009