Φυγή

Δημιουργός: justawoman, Στέλλα Γεωργιάδου

…ο χρόνος καταπιεστικά μας περιφράσσει στα χαρακώματα (Τ. Κόρφης)

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Δεν ήτανε πιστή στον έρωτα η Μερόπη
κι ας τη φωνάζαν’ κάποιοι φίλοι Πηνελόπη

Με πάθος αγαπούσε τα ταξίδια
μα η ζωή της ξαναγύριζε στα ίδια

Σ’ ένα γραφείο μια σταλιά, μ’ έπιπλα γκρίζα
και θέα μιαν άχαρη ρεκλάμα στη μαρκίζα

Έσβηνε κι έγραφε όλη μέρα αριθμούς
μόνο η καρδιά της ξενυχτούσε στους σταθμούς

Τα τραίνα της ζωής της, μετρημένα
και να μην είναι επιβάτης σε κανένα

Ποιες αλυσίδες την κρατούν σ’ αυτή τη γη
κλειδιά ποιου φόβου την καλούν σ’ υποταγή;

[B][I]Μ’ απόψε θα ρισκάρει. Ανοίγει το συρτάρι
κι ήταν παράθυρο που άνοιξε στο φως
Μέσα του κράταγε του ονείρου της το βιος
Φοράει ένα καπέλο, σα να ‘ταν γάμου βέλο
και καβαλάει στης νύχτας τα φτερά
Κανείς δεν είδε μάτια πιο αστραφτερά[/I][/B]

Τη βρήκε το πρωί σ’ ένα βαγόνι
στο όνειρό της να κοντοζυγώνει

Δεν ήξερε για που, μα δεν τη νοιάζει
στα χέρια της κρατάει ένα γρανάζι

Θα ‘ναι για πάντα τ’ ακριβό της φυλαχτό
να την προσέχει απ’ τον παλιό της εαυτό.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 17-02-2009