Εσύ

Δημιουργός: ΑΝΤΗΣ

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Αγάπη που με τόλμη με προσμένεις πιστά παντού
Σ’άγνωστες πολιτείες μακρυνές
Μπρός στη βουβή εικόνα του κάταστρου ουρανού
Ή μες στις γνώριμες παλιές μου γειτονιές
Εσύ που τα πλήχτρα σου ξυπνούν τις χαραυγές
Τα σείστρα της καρδιάς μου σε τραγούδι
Που ξεσπούν στων λόφων τις πλαγιές
Του έρωτα το πιο ανείπωτο λουλούδι
Που χτυπούν αφρούς κι αλάτια και φτερά
Στον πόντο τα δελφίνια
Κι άσβηστη καίει η πυρκαγιά
Στου πόθου τα καμίνια

Εσυ άφθαρτη πια κρατώντας σύμβολα κλειδιά
Σαν τη Θεότητα κάποιας λατρείας
Χτυπάς μες στα πηγάδια μου βαθιά
Της σκέψης και της ηρεμίας
Εκεί οπου πυθμένες φωτισμένοι συγκρατούν
Ώρες αιχμάλωτες κι αισθήσεις χαραγμένες
Ξένες μορφές που χωρίς λόγο δεν απαντούν
Επιπλέουν στις τέφρες τους ταριχευμένες
Μ’απ’όλες πιο γνωστή αγαπημένη
Απρόσιτη μες στα λαμπρά σου ενυδρεία
Είναι της όψης σου κάθε θωπεία που νεκρανασταίνει
Στο κορμί τα ξεχασμένα μου τοπεία
Κι εγείρονται τα νίατα τα σκληρά
Μες στα κλεισμένα βλέφαρά μου
Λάμψεις κι ινδάλματα ,γεύσεις κι ηδονές σιγά σιγά
Ανατέλλουν στα δαμασμένα κύτταρά μου.............

Δημοσίευση στο stixoi.info: 25-02-2009