Εγώ πεθαίνω, Εσύ ζεις

Δημιουργός: MARGARITA

Καλημέρα στιχοπλάστες

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

[I]Μόλις τώρα άνοιξα το αγγελτήριο θανάτου μου
και διάβασα πως ήμουνα μονάχα ένα όνομα,
γρίφος για σένα στην αίθουσα της ευτυχίας σου.
Δάκρυ γλυκό η ανάνηψη στην παραλία της Γάζας,
την συνύπαρξη αρνήθηκε των ψυχών..
η μουσική από το Ρέκβιεμ του Γιοχάνες δεν άνοιξε
το διπλομανταλωμένο τείχος σου, δαιμονοποίησες
το αγιασματάρι σου Ναίτη, να πάρω πίσω ήθελα
το καταθετήριο μου, αλήθεια μου, όνειρο, βαρίδι
αναίτιου πόνου. Μα κάπου, ίσως, κάποτε, μπορεί,
ποιος ξέρει!!! ίσως η σκοτεινιά μου να φωτίσει εσένα.
Και μέσα απ την αντίθεση αυτής της ύψιστης αρμονίας
«εγώ πεθαίνω, εσύ ζεις» να δεις φως, πολύ φως,
σαν σύναξη από φλόγες, μα θα τυφλώνεσαι απ την σιωπή μου.
Να θυμάσαι πως εσύ το έγραψες το αγγελτήριο ψυχή μου.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 15-03-2009