Καθρέφτης

Δημιουργός: BioTheologos, Theologos

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Έρημος, μόνος, χαμένος, σκοτεινός.
Κοιτιέμαι στον καθρέφτη για λίγη μόνο ώρα.
Περισσότερο δεν αντέχει η ψυχή
τα κουρέλια που φορεί να βλέπει,
ντροπή και βάρος ασήκωτο επάνω της τα νοιώθει.
Απορώ, αναρωτιέμαι, σε ποιον ξεπούλησα
τη Βασιλική μου φορεσιά
ποιο χέρι να στολίζει το χρυσό το δαχτυλίδι.
Μαλλιά ανάκατα και μακριά
γένια ατίθασα και άγρια
το πρόσωπό μου ασχημίζουν.
Το μόνο που δεν μπόρεσαν τα λάθη μου
κι ο χρόνος να αλλάξουν
είναι το βλέμμα μου, τα δυο μου μάτια,
που δυο μαύροι κύκλοι σαν στεφάνια ολόχρυσα,
μα ακάνθινα, στολίζουν.
Κούραση και δάκρυα κι ένα ξενύχτι ατέρμονο φανερώνουν.
Μα τούτα όλα το χρώμα δε αλλοίωσαν καθόλου
δεν μπόρεσαν την ουσία τους ν’ αλλάξουν.
Κοιτιέμαι στον καθρέφτη για λίγη μόνο ώρα.
Ήρθε η στιγμή το χαμένο δαχτυλίδι να ζητήσω πίσω
τη Βασιλική τη φορεσιά να ψάξω και να βρω.
Μα το βλέμμα καρφωμένο μένει στον καθρέφτη.
Δεν άντεξε άλλο η ψυχή.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 15-03-2009