Επιστροφή

Δημιουργός: Θεοδώρα Μονεμβασίτη , Θεοδώρα Μονεμβασίτη

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

[I]
Θ’ αποκοιμίσω με φιλί τον ίδιο μου τον ύπνο
ξύπνια να μείνει η ανατολή ν’ αγγίξει αυτό το δείπνο
και τα δικά μου τα κλειδιά γυρνούν όλα για κείνη
μία ανάσα μου αργή άλλα ζυγώνει μήκη.[/I]



Δυό κορφές σκοτεινές, στο βουνό που με κλείνει
και η ώρα περνά και μονάχο μ’ αφήνει
με το βλέμμα ζητώ ακυβέρνητους τόπους
να αγγίξω το χθες με τους ίδιους ανθρώπους
πριν να λιώσει ξανά το καινούργιο το χιόνι
στου ονείρου το αν, ίσως ναι κι ίσως όχι
τις δειλές σου στιγμές βιαστική τις προσπέρασες
πολιτείες χλωμές σε ζητούν κι ας τις ξέχασες.


Επιστρέφει το φως όταν γίνεται κύμα
επιστρέφει η ζωή με ατύλιχτο νήμα
σαν αλήτης θα δω τα αρχαία σημάδια
τις ελπίδες μου βρες ν’ αρνηθώ τα σκοτάδια
διψασμένος πηγή αν θα βρω σ’ εφιάλτη
πολεμώ σ’ άλλη γη την παλιά αυταπάτη
ανυπότακτος γιος, μες τα μάτια ομίχλη
τούτη η ώρα που θες μοναχά με γνωρίζει.


Δε σε ξέρανε λες οι πλαγιές που περπάτησα
ρώτα αν ήμουν εκεί απ’ το χέρι σε κράτησα
γονατίζω στη γη να γυρίσω σελίδα
κι όμως ήσουν εκεί και σαν φως μου σε είδα
χαραμάδα παλιά σε μια ξύλινη πόρτα
οι μεγάλες σιωπές αν σε ξέρανε ρώτα
της ψυχής μυστικά σημαδεύουν τη γύρη
και κτυπά η καρδιά στο μεγάλο γεφύρι
πλησιάζεις κι εσύ, δε φοράς δαχτυλίδια
κι όλα μοιάζουν αν δεις κι όλα γίνονται ίδια.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 29-03-2009