Warning: session_start(): Cannot start session when headers already sent in /home/stixoi/public_html/core.php on line 23
Παιδικότης

Παιδικότης

Δημιουργός: poetryf

Απλά κι αληθινά... Στον κολλητό μου...

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Φθαρμένο γκρι παντελονάκι
και γόνατο μισογδαρμένο
απ'το παιχνίδι σημαδεμένο..
Θυμάμαι που ήσουνα αγοράκι...

Ερχόσουν πάντα με μια απορία
τί ώρα θα'πρεπε να φύγω
κι όσο κι αν τρέχαμε ήταν λίγο
τί κι αν αλλάζαμε πορεία

Οι αποστάσεις οι γνωστές μας
με τα ποδήλατα στη φάση
ποιου πρώτα πρώτα θα χαλάσει
με τις καδένες για κλωστές μας.

Ώσπου επιστρέφαμε στο σπίτι
πεντ'έξι βήματα μακριά
μας κουτσομπόλευε η γριά..
μας ήθελε γαμπρό και νύφη!

Κι εμείς γελούσαμε κρυφά
από ευγένια και μόνο
κι ας καταπίναμε τον πόνο
ήμασταν άδολα παιδιά.

Πιστό σκοτάδι, ο χωρισμός μας
για λίγες ώρες ως το πρωί
να'ρθει του ύπνου η ροή..
ο αδελφικός ο θάνατός μας.

Κι έπειτα πάλι να λαλήσει
ο πετεινός της γειτονιάς
και το παιδάκι να ξυπνήσει
με την αγάπη της μαμάς.

Βρισκόμαστε ξανά στη στάση
με ίδια δίδυμη αγωνία
μέχρι να δούμε απ'τη γωνία
λεωφορείο να περάσει.

Το σμαραγδί μας τροχοφόρο
πόσες κουβέντες να 'χε κρύψει;
Το κάθισμά του θα το δείξει
που το σημάδεψες με όρο

Να τιθασεύσει τα αρχικά μας
σ'ένα κομμάτι από ξύλο
"για τον καλύτερο μου φίλο"
του χαλαλίζω τα ονειρά μας...

Πέρασαν όμως γοργά κι εκείνα
τα χρόνια μας , τα σχολικά
κι απ'τα βιβλία στα χακιά
ξυπνούσες μόνος με μια σειρήνα.

Μισούσες κι ήξερα , σπαράζεις
στον πόλεμο και στα κακά
μα 'πρεπε αγόρί μου να βγάζεις
νούμερα..και γερμανικά...

Κι όταν ετέλειωσε η θητεία
κι ήτανε να ρθεις να με βρεις
σε μια πατρίδα που από νωρίς
θέλησε δόξα κι αμαρτία

Σταμάτησες κάπου διακόσα
χιλιάδες μέτρα παρακεί
να ειδικευτείς στη φυσική
και (σε) θεωρήματα καμπόσα...

Στον πρώτο χρόνο μαρτυρούσες
σου είχε φύγει ο πατέρας-
μαύρη η ποδιά πια της μητέρας
όμως έξάπλωνες, πονούσες...

Κι εγώ μακριά, μακριά πολύ
φιλοσοφίες να ζητάω
να μη μπορώ να σε κρατάω
όταν ο πόνος ήταν εκεί...

Ας πούμε ξέβαψε η θλίψη
μήνες αργότερα πολλούς
ήρθα κι εγώ σα χρόνου ρους
να πάρω κάτι.. που μου'χε λείψει..

Σε κοίταξα γλυκά στα μάτια
κι έκανα πέτρα την καρδιά
μου πες "δεν είμαστε παιδιά"
και τότε έσπασα κομμάτια....

Δημοσίευση στο stixoi.info: 01-04-2009