Την καρδιά ντύνω με ατσάλι

Δημιουργός: χρήστος

συγνώμη που επαναλαμβάνομαι...

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Σε ενός ονείρου τη σκιά
που αναμοχλεύει τα παλιά
θα σε ζητήσω
μέσα στης νύχτας τη σιωπή
προτού το νήμα μου κοπεί
να σ' αντικρίσω

Κι ας γίνει χώμα το κορμί
φτάνει μονάχα μια στιγμή
να μου γελάσεις
το στόμα θα ποτίσω εγώ
με το πιο αθάνατο νερό
μη μου γεράσεις

Αγάπη αέναη του νου
πληγή μη γίνεσαι ουρανού
κι ώχρα σελήνης
βάψε τα μάτια πράσινα
και κόκκινα τα δάχτυλα
κι έλα να μείνεις.

Μα πάλι αν μου το αρνηθείς
με ενός ονείρου να ντυθείς
απόψε σάλι
σε περιμένω άλλη βραδιά
και μέχρι τότε την καρδιά
ντύνω με ατσάλι…

Δημοσίευση στο stixoi.info: 19-03-2005