 |
Σβήνει τ’ αστέρι του βοριά
στην ανηφοριά
κι ένα ποτάμι φωτεινό
κυλάει στον ουρανό
Κοιμούνται ακόμα τα παιδιά
κάτω απ’τη ροδιά
Και μ’ένα δάκρυ μου θολό
τα μάτια τους φιλώ
Πάει έφυγε το τρένο, έφυγες κι εσύ
σταλαγματιά χρυσή
πάει χάθηκε το τρένο, χάθηκες κι εσύ
σε γαλανό νησί
Πήρες απ’ το καλοκαίρι στο μικρό σου χέρι
το λαμπερό τ’ αστέρι και πήγες σ’ άλλη γη
μ’ όνειρα κι εγώ πηγαίνω να σε περιμένω
νερό σταματημένο σε δροσερή πηγή
Πάει έφυγε το τρένο έφυγες κι εσύ
σταλαγματιά χρυσή
|  |
Ze dooft, de poolster,
terwijl ze opkomt al
en een heldere rivier
vloeit door het firmament
De kinderen slapen nog
onder de granaatboom
En met een wazige traan
kus ik hun ogen
Hij reed weg, de trein, ook jij vertrok
gouden druppel
hij verdween, de trein, ook jij verdween
naar een blauw eiland
Deze zomer nam je ze in je kleine hand,
de heldere ster, en je ging naar een andere aarde
met dromen; ook ik ga, om op je wachten
roerloos water in een koele bron
Hij reed weg, de trein, ook jij vertrok
gouden druppel
|
