 |
Τι και αν με πίκρανες πολύ μέσα μου η αγάπη ζωντανή
είναι για σένα όπως τότε που σε είχα.
Κατάρα αν είσαι ή προσευχή ή κάποιας θάλασσας ακτή
ή κάποια μοίρα που με μάγεψε στα αλήθεια.
Σε μυρίζω στον αέρα του χειμώνα,
με χαϊδεύεις όταν γίνεσαι βροχή.
Να γυρίσεις σαν θα `ρθούν τα χελιδόνια
και της άνοιξης να πάρεις τη μορφή.
Μα λεν συνέχεια οι παλιοί πως αν ραγίσει το γυαλί
σβήνει η αγάπη και η θλίψη καίει τα στήθια.
Κι αν βρει ο χρόνος γιατρικό και πεις ξανά το σ’ αγαπώ
ψέμα αν είναι δε θα ξέρω ή αλήθεια.
|  |
Egal ob du mich verbittert hast, in meinem Inneren ist die Liebe lebendig
Für dich, so wie damals, als ich dich hatte.
Ob du ein Fluch bist oder ein Gebet oder die Küste eines Meeres
Oder irgendein Schicksal, das mich verzaubert hat in Wahrheit
Ich rieche dich in der Luft des Winters
Du streichelst mich, wenn du als Regen kommst
Komm wieder wie die Schwalben wiederkehren
Und nimm die Form des Frühlings an.
Die Alten sagen häufig, dass wenn sich Risse zeigen
Erlöscht die Liebe und Kummer brennt in der Brust.
Und sollte die Zeit Heilung finden und du wieder "Ich liebe dich" sagen
Selbst wenn es eine Lüge ist, ich werde die Wahrheit nicht kennen.
|
