 |
Έχω μια τίγρη μέσα μου, άγρια λιμασμένη
π’ όλο με περιμένει
κι όλο την καρτερώ,
τηνε μισώ και με μισεί, θέλει να με σκοτώσει,
μα ελπίζω να φιλιώσει
καιρό με τον καιρό.
Έχει τα δόντια στην καρδιά, τα νύχια στο μυαλό μου
κι εγώ για το καλό μου
για κείνη πολεμώ
κι όλου του κόσμου τα καλά με κάνει να μισήσω,
για να της τραγουδήσω τον πιο βαρύ καημό.
Όρη, λαγκάδια και γκρεμνά με σπρώχνει να περάσω,
για να την αγκαλιάσω
στον πιο τρελό χορό,
κι όταν τις κρύες τις βραδιές θυμάται τα κλουβιά της,
μου δίνει την προβιά της
για να τηνε φορώ.
Καμιά φορά απ’ το πιοτό πέφτομε μεθυσμένοι,
σχεδόν αγαπημένοι,
καθείς να κοιμηθεί
και μοιάζει ετούτη η σιωπή με λίγο πριν τη μπόρα,
σαν τη στερνή την ώρα
που θα επιτεθεί.
|  |
J’ai un tigre en moi, sauvage et affamé
Qui toujours m’attend
Que toujours j’attends
Je le hais et il me hait, il veut me tuer
Mais j’espère l’apprivoiser,
Avec le temps.
Ses dents dans mon cœur, ses griffes dans ma tête
Et moi, pour mon bien-être
Je combats pour lui
Il me fait haïr tous les bienfaits du monde
Pour lui chanter le chagrin le plus profond.
Il me pousse à franchir montagnes, falaises et ravins,
pour l'étreindre
dans la danse la plus folle,
et quand dans les froides soirées il se souvient de sa cage
Il me donne sa peau de mouton
Pour me vêtir.
Et parfois, en tombant ivres de boisson
presque amis,
Chacun pour dormir
Ce silence ressemble à l’instant d’avant la pluie,
Comme le moment ultime
Avant qu’il attaque.
|
