 |
Οι δικοί μου ξένοι οι πιο μακρινοί
είναι αυτοί που ζουν κοντά μου
τους κοιτάζω, τους αγγίζω, τους μιλώ
τους ανοίγω την καρδιά μου
Μα ο καθένας ταξιδεύει μοναχός
μεσ’στην άγνωστη ψυχή του
Ο καθένας στη δική του ξενιτιά
πολεμάει για τη ζωή του
Οι δικοί μου ξένοι
είν’ οι αγαπημένοι
Οι δικοί μου ανθρώποι ζούνε μακριά
κι από μακριά αγαπάνε
’Ετσι μεγαλώνει ο κόσμος κι η καρδιά
και θυμόμαστε όπου πάμε
Μα ο καθένας ταξιδεύει μοναχός
κι αδελφή ψυχή γυρεύει
και στα κρύσταλλα κομμάτια της καρδιάς
την αλήθεια του λαξεύει
Οι δικοί μου ανθρώποι
της καρδιάς μου οι τόποι
|  |
I miei estranei, i più lontani,
sono coloro che vivono accanto a me
li guardo, li tocco, gli parlo
gli apro il mio cuore
Ma ognuno viaggia da solo
dentro la sua anima sconosciuta
Ognuno nel proprio esilio
lotta per la sua vita
I miei estranei
sono coloro che amo
Le persone mie vivono lontano
e da lontano amano
Così cresce il mondo e il cuore
e ci ricordiamo dove andiamo
Ma ognuno viaggia da solo
e cerca l'anima gemella
e nei frammenti di cristallo del cuore
incide la sua verità
Le persone mie
i luoghi del mio cuore
|
