 |
Μα είναι κάτι πιο βαθύ
Που με λερώνει
Κρυμμένο χρόνια στη σιωπή
Με μαχαιρώνει
Μα είναι κάτι πιο βαθύ
Κι απ’ τα βαθειά μου
Κουνάει συθέμελα τη γη
Τα βήματά μου
Γυμνά τα χέρια κι η ψυχή
Μπροστά και πίσω κυνηγοί
Ο ίδιος πάντα μύθος
Πυροβολήστε όλοι μαζί
Να βγει, να σκίσει τη σιωπή
Η πιο παλιά μου η κραυγή
Που δεν χωράει στο στήθος
Μα είναι πέρα απ’ τη ματιά
Ότι με τρώει
Ότι μου σκίζει την καρδιά
Σα μοιρολόι
Μα είναι γέρικο σκυλί
Που με γαυγίζει
Δεμένο χρόνια στο φιλί
στριφογυρίζει
|  |
Mais il y a quelque chose de plus profond
Qui me trouble
Caché, des années, dans le silence
Qui me poignarde
Mais il y a quelque chose de plus profond
Qui, au creux de mon être
Remue la terre de fond en comble
Mes pas
Nues mes mains et mon âme
Des chasseurs, devant et derrière
Toujours le même mythe
Tirez tous ensemble
Pour sortir du silence, pour le briser
Mon cri le plus ancien
Qui ne danse pas dans ma poitrine
Mais au-delà du regard
Quelque chose me ronge
Quelque chose me brise le coeur
Comme une supplique
Mais il y a un vieux chien
Qui aboie après moi
Des années attaché au baiser
Il tourbillonne
|
