 |
Τον έρωτα ρωτάω και μόνη μου απαντάω
τα χρόνια αν λυγίζουν όποια σχέση αντικρίζουν.
Δεν ξέρω πώς κολλάνε και το γυαλί δε σπάνε
μα πάλι με φοβίζουν όταν όνειρα δε χτίζουν.
Κι εσύ του χτες δεσμώτης ανήμπορος σαν πότης
στο πανηγύρι του Αη Γιαννιού είσαι γιορτής χαρμάνι
μα δε σε λένε Γιάννη, μα δε σε λένε Γιάννη
κι έχω για σπίτι μου τη γη, τον ουρανό ταβάνι.
Δε θέλω στην αγάπη να κρύβεται το δάκρυ
κι ούτε στον πηγαιμό σου να`μαι εδώ για το καλό σου.
Το αύριο δε δίνεις μα πίσω δε μ`αφήνεις
και στις δικές μου πλάτες έχω δυο ζωές φευγάτες.
Κι εσύ του χτες δεσμώτης ανήμπορος σαν πότης
στο πανηγύρι του Αη Γιαννιού είσαι γιορτής χαρμάνι
μα δε σε λένε Γιάννη, μα δε σε λένε Γιάννη
κι έχω για σπίτι μου τη γη, τ ον ουρανό ταβάνι.
|  |
Interrogo l'amore e mi rispondo da sola
se gli anni piegano ogni relazione che incontrano.
Non so come si attaccano e non rompono il vetro
ma ancora mi spaventano quando non costruiscono sogni.
E tu prigioniero dello ieri, incapace come un ubriacone
alla festa di San Giovanni sei la miscela dei festeggiamenti
ma non ti chiami Gianni, ma non ti chiami Gianni
ed io ho per casa la terra, per soffitto il cielo.
Non voglio che nell'amore si nascondano le lacrime
né che quando tu vai io sia qui per il tuo comodo.
Non offri il domani ma non mi lasci indietro
e sulle mie spalle ho due vite perdute.
E tu prigioniero dello ieri, incapace come un ubriacone
alla festa di San Giovanni sei la miscela dei festeggiamenti
ma non ti chiami Gianni, ma non ti chiami Gianni
ed io ho per casa la terra, per soffitto il cielo.
|
