 |
Στίχοι: Σώτια Τσώτου
Μουσική: Χρήστος Παπαδόπουλος
Πρώτη εκτέλεση: Δημήτρης Μητροπάνος
Εγώ γιορτάζω πάντα όταν πονάω
κι άσπρα φορώ όταν πενθώ
να με λυπούνται οι άλλοι δεν το πάω
και κάνω πως δε σ’ αγαπώ
Δεν ταίριαξα στις λογικές του κόσμου
δεν μ’ είχε η αγάπη στα δεξιά
καλύτερός μου φίλος ο εαυτός μου
και κολλητή μου η μοναξιά
Μα είναι κάτι δειλινά
που άλλο δεν αντέχω
λέω θα πάρω τα βουνά
λέω θα τρελαθώ
και απαιτώ να `ρθεις ξανά
και απαιτώ να σ’ έχω
έστω και για μια φορά
πριν να σκοτωθώ
Εγώ είμαι μυστήρια ιστορία
κόντρα πηγαίνω στον καιρό
και βάζω την καρδιά μου τιμωρία
αν καταλάβω πως πονώ
Κομμάτια κι αν με κάνει η ορφάνια
λέξη για σένανε καμιά
το βράδυ με κοιμίζει η περηφάνια
και με ξυπνάει η ερημιά
|  |
Versuri: Sotia Tsotou
Muzică: Hristos Papadopoulos
Prima de performanţă: Dimitris Mitropanos
Eu sarbatoresc intotdeauna cand ma doare
si port alb cand sunt in doliu
sa le para rau altora de mine nu imi place
si ma fac ca nu te iubesc
Nu m-am potrivit logicii lumii
nu m-a avut iubirea in dreapta ei
cel mai bun prieten imi sunt eu insumi
si prietena singuratatea
Dar sunt seri
in care nu mai rezist
imi vine sa ma duc in munti
imi vine sa innebunesc
si cer sa vii inapoi
si cer sa te am
chiar si pentru o singura data
inainte sa ma omor
Eu sunt o poveste misterioasa
merg in contra timpului
si imi pedepsesc inima
daca imi dau seama ca ma doare
Chiar daca singuratatea ma face bucati
nu zic un cuvant despre tine
seara ma adoarme mandria
si ma trezeste singuratatea
| |
