 |
Στίχοι: B.D Foxmoor
Μουσική: Active Member
Πρώτη εκτέλεση: Active Member
Σ’ αφήσαμε έναν χρόνο να μαζέψεις, να μοιραστείς
το απάνθισμα της ορφανής μας σκέψης.
Άλλοτε έστεκες βουβός, μη τυχόν ρεζιλευτείς
ή σκεφτόσουν να φύγεις μ’ ό,τι κλέψεις.
Άλλοτε έμοιαζες τυφλός ξενομερίτης
ή σαν να ’χει πάψει πια να κατοικεί εδώ το παρελθόν σου
κι άλλοτε απ’ τη βουή κυκλωμένος ερημίτης,
μα ό,τι και να ’ταν απλά μοιάζει με το σύρσιμό σου.
Να ’τανε όμορφο άραγε ή τζάμπα να παράπεσε
ή ξαμολήθηκε μακριά μια και καλή απ’ τις χαρές·
διάλεξε μια και κράτησε.
Θ’ ανταμώσουμε στα σώψυχα ξανά χίλιες φορές.
Γιατί πριν απ’ το φως περνάς απ’ της σκοτιάς το μονοπάτι
μα όταν γευτείς απ’ το όνειρο, δε σε τσεπώνει ο χρόνος
ούτε κι ο χάρος που φορά τομάρια στην πλάτη
Δε σε ξεγελάει, γιατί είναι πάντα μόνος.
Λοιπόν, ετούτη τη φορά μη χαζεύεις την πομπή,
μπερδέψου εκεί ξοπίσω μ’ ήλιους αναρίθμητους.
Κάψε ό,τι φοράς, αν πάνω σου σκουπίστηκε η ντροπή
κι απ’ την καρδιά σου χαμογέλα στους αλύγιστους.
Μη ζηλεύεις τους πλούσιους και τους φημισμένους,
έχουμε μόνο μια μέρα φτώχειας διαφορά.
Λυπήσου τους και πες αν θέλεις στους καημένους
πως με δάνεια από το μέλλον δεν ξεχρεώνεις τα παλιά.
Μη ρωτάς για τ’ αύριο, κάνε του κεφαλιού σου·
κάθε βολεμένος και δειλός άλαλος σέρνεται.
Σταμάτα να μεθάς με λέξεις, και το νου σου,
κοιτάει ο ρουφιάνος απ’ τη γρίλια τη μισάνοιχτη και χαίρεται.
Εγώ θα μείνω βλάσφημος, παλιά συνήθειά μου,
των στίχων μου τη μάνα να κοιτώ που ’χει γεράσει
και με βρίζει μπρος στην αμάθειά μου·
μα εσύ κράτα λίγο αγάπη όλο και κάποιος θα περάσει.
|  |
Lyrics: B.D Foxmoor
Music: Active Member
First version: Active Member
We left you for a year to collect, to share
the blooming of our orphan thought.
You used to remain silent, so as not to shamefully expose yourself
or you thought to run away with what you steal.
You used to look like a blind foreigner
or like your past has stopped residing here
and other times from the hum a circled loner,
but anything it's been it just looks like your crawling.
Was it beautiful anyway or did it shatter with no reason
or did it once and for all break loose afar from the bliss·
pick one and keep it.
We'll meet in our inmost a thousand times again.
Cos before you reach the light you pass through dark's path
but when you taste the dream, time can't hold you down
nor death who wears corpses on his back
he ain't teasing you, cuz he's always alone.
So, this time don't admire the parade,
blend there behind with countless suns.
Burn what you wear, if shame rubbed upon you
and smile with your heart to the inflexible.
Don't be jealous of the rich and famous,
we only have a day's difference of poorness.
Feel sorry about them and if you want tell those unfortunate
that with loans from the future you can't pay off what;s been.
Don't ask about tomorrow, do what you want·
everyone settled and cowardish crawls dumb.
Stop getting drunk with words, and keep in mind,
the ruffian glares from the half open blinds and laughs.
I shall remain a blasphemer, mine old habbit,
looking at the mother of my lyrics that's grown old
and dammits me before my unknowing·
but you better keep some love for someone who'll all possibly pass by.
| |
