 |
Στίχοι: Νίκος Μωραΐτης
Μουσική: Γιάννης Κότσιρας
Πρώτη εκτέλεση: Γιάννης Κότσιρας
Ήμασταν ακίνητα και αμίλητα αγάλματα,
ήμασταν αγέλαστα, χάνει όποιος γελά.
Γέλασες και κέρδισα κι έτσι μες στα χείλη σου έζησα,
γέλαγες και κέρδιζα, σ’ έχασα μετά…
Κι αν μεγάλωσα κι αν με τη ζωή μου μάλωσα
αν ερχόσουνα, μες στα δυο σου μάτια θ’ άλλαζα
θα γινόμουνα και πάλι παιδί, και πάλι παιδί.
Ήμασταν ακίνητοι απ’ το χρόνο ασυγκίνητοι,
ήμασταν αμίλητοι, χάσαμε κι οι δυο…
Κι αν μεγάλωσα κι αν με τη ζωή μου μάλωσα
αν ερχόσουνα, μες στα δυο σου μάτια θ’ άλλαζα
θα γινόμουνα και πάλι παιδί, και πάλι παιδί, και πάλι παιδί.
Κι αν μεγάλωσα κι αν με τη ζωή μου μάλωσα
αν ερχόσουνα, μες στα δυο σου μάτια θ’ άλλαζα
θα γινόμουνα και πάλι παιδί…
Κι αν μεγάλωσα κι αν με τη ζωή μου μάλωσα
αν ερχόσουνα, μες στα δυο σου μάτια θ’ άλλαζα
θα γινόμουνα και πάλι παιδί, και πάλι παιδί, και πάλι παιδί.
|  |
Tекст: Nikos Moraitis
Mузика: Yiannis Kotsiras
Прва представа: Yiannis Kotsiras
Били смо неме, непомичне статуе
Били смо без осмеха, губи онај који се насмеје
Насмејала си се, победио сам, и тако сам на твојим уснама живео
Смејала си се, побеђивао сам, а онда сам те изгубио...
Иако сам одрастао, и са животом се посвађао
Кад би дошла, у твојим бих се очима променио
Поново бих се претворио у дете, поново дете..
Нисмо се померали, од времена нетакнути
Били смо непобедиви, обоје смо изгубили..
Иако сам одрастао, и са животом се посвађао
Кад би дошла, у твојим бих се очима променио
Поново бих се претворио у дете, поново дете
Иако сам одрастао, и са животом се посвађао
Кад би дошла, у твојим бих се очима променио
Поново бих се претворио у дете, поново дете
Иако сам одрастао, и са животом се посвађао
Кад би дошла, у твојим бих се очима променио
Поново бих се претворио у дете, поново дете..
| |
