 |
Στίχοι: Λίνα Νικολακοπούλου
Μουσική: Σταμάτης Κραουνάκης
Πρώτη εκτέλεση: Αλίκη Βουγιουκλάκη
Κι όμως το σπίτι αυτό,
το φτιάξαμε από έρωτα
έτσι να λες στον κόσμο όταν σε ρωτήσει
Μα τι να πω εγώ
στα χρόνια τ’ αξημέρωτα
που πάνε αγάπη μου, χωρίς να τα `χω ζήσει
Κι αν με ρωτήσει ο ξεχασμένος εαυτός μου
γιατί τον άφησα στ’ αζήτητα του κόσμου
Κι αν με ρωτήσει, καινούρια ψέματα δεν έχω εγώ να πω
ένα ταξίδι του χρωστάω, μόνο αυτό, ένα ταξίδι, μονάχα αυτό.
Κι έτσι το σπίτι αυτό το κλείδωσε η ανάμνηση
κι ό,τι κι αν λες τα φώτα τώρα τα `χω σβήσει
ίσως και να `ν απλό αντί για μιαν απάντηση
κάτι παράλογο κανείς ν’ αποφασίσει
|  |
Paroles: Lina Nikolakopoulou
Musique: Stamatis Kraounakis
Première Performance: Aliki Vouyiouklaki
Et pourtant, cette maison
nous l' avons fait construire par amour
Quand on t' en demandera
c' est ainsi que tu dois repondre.
Mais moi, que repondre mon amour
aux annees sans reveil
qui sont disparues sans les avoir vecues.
Et si mon moi-meme oublie me demande
pourquoi je l' ai laisse aux non-recherches du monde
Et s' il me le demande, je n'ai pas de nouveaux mensonges a lui raconter.
Je lui dois seulement un voyage, un seul voyage.
Et c'est ainsi que le souvenir a ferme a cle cette maison.
soit que tu dis, maintenant j' ai eteint les lumieres
Peut- etre, c' est simple, au lieu d' une reponse
prendre une decision absurde.
| |
