 |
Στίχοι: Χρήστος Παύλης
Μουσική: Χρήστος Παύλης
Πρώτη εκτέλεση: Μαρία Καναβάκη
Φεύγει και χάνεται η μέρα , κερνάει ο ήλιος τα στερνά,
στην άλλη όχθη την περνά
Της μοναξιάς μου η φοβέρα, μες στης οθόνης το γυαλί,
αλλάζει χρώματα κι αυτή
Κι όσο για σένα, σε θυμάμαι ακόμα, μα όχι όπως θα’ θελες ίσως εσύ
Μια εικόνα έγινες θολή, κάτι σαν πίκρα μες στο στόμα
Μέσα σε υπόγεια και λέξεις βρίσκω αυτά που’ χουν χαθεί,
κύκλους γυρίζω τη ζωή
Βάζω σε τάξη όλες τις σκέψεις, σπρώχνω τη μνήμη ν’ απλωθεί,
στρέφω το βλέμμα στην αρχή
Κι όσο για σένα, σε θυμάμαι ακόμα, μα όχι όπως θα’ θελες ίσως εσύ
Μια εικόνα έγινες θολή, κάτι σαν πίκρα μες στο στόμα
|  |
Text: Hristos Pavlis
Musik: Hristos Pavlis
Uraufführung: Maria Kanavaki
Etwas wie Bitterkeit
Er geht und der Tag schwindet, die Sonne gibt ihr Letztes,
erreicht noch das andere Ufer.
Der Schrecken meiner Einsamkeit, wie Bilder aus Glas
wechselt er die Farben.
So sehr denke ich noch an dich, wenn auch nicht so, wie du es vielleicht wolltest.
Wie ein trübes Bild wurdest du, wie etwas Bitteres in meinem Mund.
In dir finde ich Keller, Worte, das, was verloren ging.
Mein Leben dreht sich im Kreis.
Ich ordne alle meine Gedanken, presse meine Erinnerung aus,
wende den Blick auf den Beginn.
So sehr denke ich noch an dich, wenn auch nicht so, wie du es vielleicht wolltest.
Wie ein trübes Bild wurdest du, wie etwas Bitteres in meinem Mund
| |
