 |
Στίχοι: Διονύσης Σαββόπουλος
Μουσική: Διονύσης Σαββόπουλος
Πρώτη εκτέλεση: Διονύσης Σαββόπουλος
Δυο, δυο, πέρασαν νατα τα κορίτσια
Όλο ντρέπονται, ντρέπονται τα κορίτσια
Τα κορίτσια, τα κορίτσια, δύο δύο βιαστικά
στρίβουν από τη γωνία για να μπουν στο σινεμά
Στέκουν πίσω από το τζάμι και ζητάνε παγωτό
τα κορίτσια που `χουν γίνει δεκατέσσερα χρονώ
Σε λευκώματα όμορφα γράφουν τα κορίτσια
Πριν πλαγιάσουν κλείνουν, κλειδώνουν τα κορίτσια
Στον καθρέπτη κάθε βράδυ στα κρυφά
βλέπουνε να μεγαλώνουν μ’ ένα φόβο στη καρδιά
Τη μαμά τους τη ρωτάνε κάθε μήνα μια φορά
τα κορίτσια που περνάνε δύο δύο βιαστικά
Πόσα όμορφα βλέπεις τα κορίτσια
Πόσο άτυχα βλέπεις τα κορίτσια
Την ασχήμια των γονιών τους θα πληρώσουνε ακριβά
Κάποια μέρα σαν χαμένα θα σταθούν στην εκκλησιά
Η μαμά τους θα δακρύζει συγγενείς, πεθερικά
Τα κορίτσια τα καημένα κι ούτε λέξη πια γι’ αυτά
|  |
Paroles: Dionysis Savvopoulos
Musique: Dionysis Savvopoulos
Première Performance: Dionysis Savvopoulos
Deux par deux, les filles sont passées
Elles sont toutes timides timides, les filles
Les filles, les filles, deux par deux, pressées
Elles tournent au coin pour entrer dans le cinéma
Elles se tiennent derrière la vitre et réclament des crèmes glacées
Les filles qui viennent d'avoir quatorze ans
Dans des albums, elles écrivent en s'appliquant
Avant de se coucher, elles ferment la porte à clef, les filles
En secret dans le miroir, chaque soir
Elles se regardent grandir avec angoisse
Elles réclament encore leur mère, de temps en temps
Les filles qui passent, pressées, deux par deux
Regarde comme elles sont jolies, les filles
Regarde comme elles sont malheureuses, les filles
Elles paieront cher la laideur de leurs parents
Un de ses jours, elles se retrouveront, perdues, à l'église
Leur mère pleurera, les parents, les beaux-parents
Et alors, les pauvres filles, on n'entendra plus parler d'elles !
| |
