 |
Στίχοι: Μίκης Θεοδωράκης
Μουσική: Μίκης Θεοδωράκης
Πρώτη εκτέλεση: Βασίλης Παπακωνσταντίνου
Θάλασσες μας ζωνουν
κύματα μας κλειουν
σ’ άγριους βράχους πάνω
τα νιάτα μας φρουρούν.
Στείλαν του λαού μας
τ’ άξια τα παιδιά
για να τα λυγίσουν
σε δεσμά βαριά.
Στων φρουρών το πείσμα
θα σταθούμε ορθοί
στις καρδιές ατσάλι
φλόγα στην ψυχή.
Μάνα μη στενάζεις
μάνα μη θρηνείς
τώρα πέφτουν οι θρόνοι
και τραντάζει η γης.
Η αυγή χαράζει
πάνω στα βουνά
ο εχθρός λουφάζει
φτάνει η λευτεριά.
Χτυπάτε τους αδέλφια
χτυπάτε δυνατά
σαν χτυπάει ο λαός μας
σειέται γη στεριά.
|  |
Lyrics: Mikis Theodorakis
Music: Mikis Theodorakis
First version: Vasilis Papakonstadinou
Oceans close up on us
waves block our path
standing on rocks rugged
is kept our youth.
They sent our people's
worthy next of kin
to be bent and broken
under heavy grip.
Facing our guards anger
we are standing tall
for we have steel in our heart
and a flaming soul.
Mother do not sigh
mother do not grieve
now the thrones are failing
shaken is the earth.
As the dawn is coming
falling on the hill
enemies are numb
freedom is at hand.
Strike them down my brothers
strike them hard and just
when Marx is striking*
trembles the earth, our land.
*Some executions say "when our people strike", in this version it uses the name Marcus which I believe has to do with Marx, one of the theorists of Communism, given the contents of the song talking about the exiles of Communists during the Metaxian Dictatorship, the German and later on British occupation and the Junta during the 1970s
| |
