 |
Στίχοι: Παύλος Παυλίδης
Μουσική: Ξύλινα Σπαθιά
Πρώτη εκτέλεση: Ξύλινα Σπαθιά
Αν συγχωρέσεις τον εαυτό σου,
αν καταφέρεις ν’ αγαπήσεις λένε
αυτό το μαύρο φως αλλάζει χρώμα,
νομίζω λένε κάτι ακόμα.
Μοιάζουνε μαύρα τα νερά που ταξιδεύουμε
όμως εμείς βλέπουμε χρώματα κι ακόμα
πάνω στο Boundy λένε αντέχουμε.
Στα μονοπάτια αυτά που χάραξες
τα φίδια ζητάνε να συρθώ για να περάσω.
Θα κατεβαίνω μέχρι να φτάσω,
κάτω από τόνους πλαστικά σκουπίδια,
εκεί που λάμπουν τα χαμένα δαχτυλίδια,
στην αμμουδιά σου.
Να μη ξεχάσω
της μοναξιάς μου το γεράκι να γυμνάσω.
Τα φίδια κρέμονται απ’ το δέντρο σαν θηλιά
μα αν τους ξεφύγω μπορεί να πιάσω
το άλογο σου απ’ το λαιμό και αγκαλιά
να ταξιδεύουμε μέσα στη μέρα
που χρόνια τώρα τρέχω να προφτάσω.
Τι είν’ η γαλήνη, τι είν’ η γαλήνη;
Αν συγχωρέσεις τον εαυτό σου
λένε πως βλέπεις την απάντηση γραμμένη στη σελήνη.
|  |
Lyrics: Pavlos Pavlidis
Music: Xylina Spathia
First version: Xylina Spathia
If you forgive yourself
they say if you manage to love,
this black light changes color
i think they say somthin more.
The waters we sail seem black
but we see colors and still
we stand up on the Boundy.
On those paths you've carved
the snakes ask me to crawl so i can pass
i'll be going down till i reach my destination
under tons of plastic rubish
where the lost rings glow
on your sand, lest i forget
to train the hawk of my loneliness
snakes hanging from the tree like a noose
but if escape them i might be able to catch
your horse from the neck and embraced
we could travel through the day
that i've been runnning to catch for years.
What's peace, what's peace
if you forgive yourself
they say you can look at the answer written on the moon
| |
