 |
Στίχοι: Dust Rhymes
Μουσική: Dust Rhymes
Πρώτη εκτέλεση: Dust Rhymes
Σκορπισμένες προτάσεις πήρα το θάρρος να σου γράψω
δεν προσπαθώ ότι έγινε να το αλλάξω
Δεν προσπαθώ να σώσω ότι ζήσαμε μαζί
δε ζητάω άλλη ευκαιρία ή μια δεύτερη αρχή
Είναι δύσκολο για μένα πρέπει να το συνηθίσω
τα όνειρα που κάναμε μου λένε να τ’ αφήσω
Αυτές οι αναμνήσεις που το χέρι μου κρατάνε
λόγια που ειπώθηκαν που την καρδιά μου σπάνε
Τελειώνει ο χειμώνας κι η άνοιξη κοντεύει
το θάρρος που δεν είχαμε τώρα μου περισσεύει
τώρα που ο καθένας μόνος του τον δρόμο του τραβάει
απορώ ποιος απ’ τους δυο μας τώρα πιο πολύ πονάει
Ποιος απ’ τους δυο μας έχει φταίξει πιο πολύ
ή όσο έφταιξα εγώ, έχεις φταίξει και συ
λένε έτσι στο τέλος τα φέρνει η ζωή
έτσι προσποιήσου πως δεν υπάρχει πληγή
Μπορεί να μην το θέλω μα μού `ρχονται αναμνήσεις
μου `χες πει θα είμαι εδώ όποια στιγμή με ζητήσεις
Μα τις στιγμές που σε ζητούσα εσύ ήσουν απών
και όταν με ήθελες εσύ εγώ δεν ήμουν παρών
το χες πει αρρωστημένο το χες πει καρναβάλι
και μην πεις οτι μόνος μου τα σκέφτηκα πάλι
ότι κάναμε μαζί στο τέλος το σκοτώσαμε
σώθηκαν οι στιγμές δεν επιβιώσαμε
κάτι πήγε στραβά και τους θεούς θυμώσαμε
περήφανα και ψυχρά, μόνοι το τελειώσαμε
Έγινε λέξη που ξέχασαν τα χείλη σου
ένα απ’ τα βράδια που ο ύπνος δε σε πιάνει
μου είχες πει θα είμαι πάντα δίπλα σου
απορώ ποιος απ’ τους δυο μας τώρα πιο πολύ πονάει
Καλοκαίρι έχει έρθει κι εγώ μόνος μου θυμάμαι
πόσο ψεύτικα ήταν όλα λόγια δε μετράνε
απορώ αν μια φορά μου λεγες την αλήθεια
ή δικές μου εφευρέσεις τα δικά σου παραμύθια,
απορώ αν μια φορά κατάλαβες τι έχω
ή δε το ψαχνες πολύ γιατί όλα μαύρα τα βλέπω,
θέλω ακόμα να μου λύσεις άλλη μία απορία
πές μου αν σου περισσεύει ακόμα λίγη αδιαφορία
που να θέλεις να μου δώσεις λίγη ακόμα αχαριστία
αλλά καμιά φορά μιλάς και εσύ με την απελπισία
ξέρω καταδικασμένη απ’ την αρχή η ιστορία
ποτέ δεν το μετάνιωσα κι ας είναι μαλακία
ξέρω ήταν σχέδια που έκανες στο μυαλό σου
και άδεια καλοκαιρινή πήρε ο γυρισμός σου
ίσως συναντηθούμε ξανά εγώ κι εσύ
ίσως ξαναβρεθούμε πάλι σ’εκείνο το νησί
ίσως σε κάποιον άλλο το ίδιο με μένα να λές
γι’αυτό παίρνω τη μοναξιά μαζί και πάμε διακοπές
Κάπου σε είδα πριν μέρες κρύφτηκα να μη με δείς
ηθικά μη μου μιλήσεις λόγια άσχετα να πεις
στο `χα πει θα ’μαστε ξένοι, μου χες πει “θα ’μαστε εντάξει
πιο καλά που έγινε έτσι κι ας αργεί πια να χαράξει”
ήσουν χαρούμενη και έτσι να είσαι πάντα
ελπίζω όμως να ακούς πότε πότε τη μπαλάντα
εκείνη που ακούγαμε τη μέρα τη δικιά σου
έφτασε το φθινόπωρο και τα γενέθλια σου
γι’αυτό σου γράφω για να πω χρόνια πολλά σου
σου εύχομαι να γίνουν όλα τα όνειρα σου
κι αν δεν είμαι μέσα, πια καθόλου δεν πειράζει
ήμουν εκεί για μια φορά τίποτα δεν το αλλάζει
Έχω ακόμα πολλά που θέλω να σου γράψω
Νιώθω πως δεν άλλαξα κι ούτε ποτέ θα αλλάξω
όμως το τελευταίο που σου στέλνω είναι γράμμα
και μάθε καλά άλλο ένα πράμα
αν και έχει περάσει απ’ τ’αντίο ένας χρόνος
δε θέλω συντροφιά γουστάρω που `μαι μόνος
κι αφού ακόμα απάντηση δεν έχω πάρει
θα φταίει που δοκιμάσαμε με πειραγμένο ζάρι
θα φταίει που κυνήγησα κάτι καλά κρυμμένο
βαρέθηκα όμως θαύματα ακόμα να γυρεύω
κι αφού ούτε ένα όνειρο δε μου ’κανε την χάρη
ας φύγουνε όλα μακριά ο διάολος να τα πάρει
μάλλον δεν έκανα εγώ για τέτοιες καταστάσεις
ούτε μπορούσα να σταθώ σ’ αυτές τις περιστάσεις
δεν ξέρω ποιο ήταν τελικά από όλα το καλό μου
μα ξέρω έπαιξες καλά με τον εγωισμό μου
δε γράφω τίποτα άλλο ο χρόνος θα δικάσει
τις λύπες μας και τις χαρές θα τις ξαναπεράσει
θα βρει άλλο τρόπο για πει την ετυμηγορία
και με μοναξιάς ποινή θα λήξει η ιστορία
κλείνοντας να προσέχεις τίποτα άλλο μη σε νοιάζει
εσύ να σαι καλά για τα άλλα δεν πειράζει
κι αν βρεις κάτι μια φορά εμάς να σου θυμίζει
κόψ’του αμέσως τα φτερά καθόλου μην ελπίζει..!
|  |
Lyrics: Dust Rhymes
Music: Dust Rhymes
First version: Dust Rhymes
I found the nerve to write some scattered lines to you...
i'm not trying to change what's been
I found the nerve to write some scattered lines to you...
i'm not trying to change the past
i'm not trying to save what we had together
i'm not asking for a second chance or a new start
It's hard for me i have to get used to it
i'm being told to let go of the dreams we had
Those memories are holding my hand
Some words were said that break my heart
The winter's ending and spring is coming
The courage we never found now is leaking from me
now that we're both going our separate ways
i wonder who's aching more now, me or you
Who is more to blame?
as much as i am you are too
they say that's how life ends up
so you then can pretend there is no wound
I may not wish for it but memories strike me
you had told me i'll be there whenever you call
But when i needed you you were absent
and when you needed me i wasn't there
you had called it sick you called it foolish
and don't say i made it up again
Anything we did we killed it in the end
moments were saved and we didn't come alive
something went wrong and we enraged the gods
selfishly and frozen, we both alone drew the line...
It turned into a word that your lips forsook
one of those nights you just can't sleep
you had told me i'll always be by your side
i wonder who's aching more now, me or you…
Summer came and all alone i remember
how fake it all was, the emptiness of words
i wonder if you ever told me something true
or were your fairytales just my imagination,
i wonder if just for once you ever realised what was wrong
or you didn't care much about why it's all dark for me,
I have another query i wish you would answer
tell me if there's more of your ignorance
that you wanna give me, wanna use me a little more
but there are times when you have a talk with desperation too
i know the story was doomed in the first place
i never felt regret even if it's silly
i know there were plans you kept in your mind
and your return went on vacation
maybe we'll meet again you and me
maybe we'll come across each other on that island again
maybe you'll be talking the same things with another guy
so i'm taking loneliness by the hand to go on holiday
I saw you somewhere recently and hid away
to avoid your typical and empty words
i had told you we would be like strangers you said it'd be ok
it's better this way and don't care if the crash is prolonged
you were happy and may you be like that forever
but i just hope you listen to the ballad from time to time
the one we listened to on your very special day
the autumn's here and it's your birthday
that's why i write to you to wish for you
may all your dreams come true
and if i'm not in them, then it's totally fine
I WAS THERE FOR ONCE, NOTHING CAN CHANGE THAT
It turned into a word that your lips forsook
one of those nights you just can't sleep
you had told me i'll always be by your side
i wonder who's aching more now, me or you…
There are many things i've yet to write to you
I feel i haven't changed and that i never will
but the last thing i'm sending is a letter
and you'd better make a mental note
even if it's been a year since we parted
i don't want any company i like that i'm alone
and since my questions remain unanswered
i guess the mistake was that we rolled the wrong dice
or even maybe because i chased something kept locked deep
but i'm so sick of still looking for miracles
and since not one single dream did me a favour
let it all burn away let it go to hell
i guess i wasn't made to rise to such occasions
neither i could live up to these standards
i still don't know what would be good for me
but i know you played well with my selfishness
i now quit writting cos time will judge
shall go over our good times and the bad
shall find another way to make the final statement
and the story will end with a penalty of desolation
so may you now please take care, only this
if only you are fine and nothing else matters
and if you ever find something reminiscent of us
cut its wings right-away to keep it from hoping
It turned into a word that your lips forsook
one of those nights you just can't sleep
you had told me i'll always be by your side
i wonder who's aching more now, me or you…
| |
