 |
Στίχοι: Μίκης Θεοδωράκης
Μουσική: Μίκης Θεοδωράκης
Πρώτη εκτέλεση: Μίκης Θεοδωράκης
Ο πατέρας εξορία και το σπίτι ορφανό
ζούμε μες στην τυραννία, στο σκοτάδι το πηχτό
Κι εσύ λαέ βασανισμένε, μην ξεχνάς τον Ωρωπό.
Κλαίει κι η μάνα τώρα μόνη, κλαιν τα δέντρα, τα πουλιά
στην πατρίδα μας νυχτώνει, ορφανή η αγκαλιά
Κι έσυ λαέ βασανισμένε, μην ξεχνάς τον Ωρωπό
Μες στα σύρματα κλεισμένοι, μα η καρδιά μας πάντα ορθή
πάντα ο ίδιος όρκος μένει, λευτεριά και προκοπή
Κι εσύ λαέ βασανισμένε, μην ξεχνάς τον Ωρωπό
|  |
Text: Mikis Theodorakis
Musik: Mikis Theodorakis
Uraufführung: Mikis Theodorakis
Der Vater im Exil und das Haus verwaist
leben wir in Tyrannei, in tiefer Dunkelheit
und du, gequältes Volk, vergiss nicht Oropós.*
Es weint die Mutter, jetzt allein, es weinen die Bäume, die Vögel
in unserem Vaterland wird es Nacht, keine Umarmung
und du, gequältes Volk, vergiss nicht Oropós.*
Hinter Draht eingesperrt, aber unsere Herzen immer aufrecht
der Eid selbst bleibt immer, Freiheit und Fortschritt
und du, gequältes Volk, vergiss nicht Oropós.*
| |
