 |
Στίχοι: Ανδρέας Λάμπρου
Μουσική: Ευριπίδης Νικολίδης
Πρώτη εκτέλεση: Νίκος Μακρόπουλος
Πώς μπορείς και ξεχνάς
όσα ζήσαμε αγάπη μου,
γιατί ξεπουλάς τα όνειρά μας
κι όσα φτιάξαμε μαζί,
πώς μπορείς και ξεχνάς.
Πώς μπορείς και γυρνάς
τη σελίδα της ζωής μας ξαφνικά,
ξεπερνάς τις θυσίες μας
και σβήνεις τη φωτιά,
πώς μπορείς και ξεχνάς.
Δεν έχεις το Θεό σου,
σε ποιον τα λες αυτά, σ’ εμένα,
που ήμουν στο πλευρό σου,
που σ’ αγαπούσα όσο κανένα,
δεν έχεις το Θεό σου,
μα Αυτός για όλα θα σε κρίνει,
στο λέω για καλό σου
ψυχή δε σου `χει απομείνει.
Πώς μπορείς και μιλάς,
η σιωπή τα λέει όλα πια για μας,
προσπερνάς και το χτύπο
της καρδιάς μας σταματάς,
πώς μπορείς και ξεχνάς.
Δεν έχεις το Θεό σου,
σε ποιον τα λες αυτά, σ’ εμένα,
που ήμουν στο πλευρό σου,
που σ’ αγαπούσα όσο κανένα,
δεν έχεις το Θεό σου,
μα Αυτός για όλα θα σε κρίνει,
στο λέω για καλό σου
ψυχή δε σου `χει απομείνει.
|  |
Tекст: Andreas Labrou
Mузика: Efripidis Nikolidis
Прва представа: Nikos Makropoulos
Kako možeš da zaboraviš
sve što smo proživeli, ljubavi
zašto rasprodaješ naše snove
i sve što smo zajedno stvorili
kako možeš da zaboraviš
Kako možeš da okreneš
novi list u našem životu, tako iznenada
pređeš preko naših žrtava
i plamen ugasiš
kako možeš da zaboraviš?
Nemaš srama
kome se obraćaš, meni?
koji sam bio na tvojoj strani
koji sam te voleo kao nijedan
nemaš srama
ali, onaj odozgo će ti suditi
za tvoje dobro kažem ti
trunka duše nije ti ostala
Kako možeš da pričaš
tišina sada govori sve umesto nas
nastavljaš dalje, i otkucaje
našeg srca zaustavljaš
kako možeš da zaboravljaš??
Nemaš srama
kome se obraćaš, meni?
koji sam bio na tvojoj strani
koji sam te voleo kao nijedan
nemaš srama
ali, onaj odozgo će ti suditi
za tvoje dobro kažem ti
trunka duše nije ti ostala
| |
