 |
Στίχοι: Ελένη Γιαννατσούλια
Μουσική: Βασίλης Γαβριηλίδης
Πρώτη εκτέλεση: Νίκος Οικονομόπουλος
Όπως μ’ αγαπάς νιώθω πως με πνίγεις,
έτσι που το πας πιο καλά να φύγεις,
όσο μου ζητάς τόσο θα βαριέμαι να σου δώσω.
Όπως μ’ αγαπάς μάλλον δε μου κάνεις,
με υπερβολές σίγουρα με χάνεις,
και με απειλές τότε είναι που δε σου ανήκω.
Δεν είμαι κανενός,
έχω θέμα, είμαι διαφορετικός,
μες στην τρέλα μου για όλα ικανός.
Αν φύγω μακριά, δε θα σ’ αρέσει.
Δεν είμαι κανενός,
μοιάζω με στεριά και είμαι ουρανός,
πού με πας, δε φυλακίζεται το φως.
Δεν είμαι κανενός και αν σ’ αρέσει.
Όπως μ’ αγαπάς με τις φλόγες παίζεις,
έτσι γενικά με καταπιέζεις,
άλλα υλικά έχουν τελικά τα όνειρά μου.
Όπως μ’ αγαπάς χάνω τον αέρα,
βλέπω τα κενά και το παραπέρα
κι όλο πιο συχνά απ’ τη φυλακή σου δραπετεύω.
|  |
Tекст: Eleni Yiannatsoulia
Mузика: Vasilis Yavriilidis
Прва представа: Nikos Oikonomopoulos
Tako kako me voliš osećam da me gušiš
tako ako nastaviš bolje je da odeš
onoliko koliko mi tražiš isto toliko će mi biti dosadno da ti dajem
Tako kako me voliš ne odgovara mi
sa svim preterivanjima sigurno me gubiš
i sa pretnjama,znači da ti ne pripadam
Nisam ničiji
imama ono nešto,poseban sam
u svom ludilu sposoban za sve
ako budem otišao daleko neće ti se svideti
Nisam ničiji
ličim na zemlju,ali sam nebo
kuda me vodiš,svetlost se ne može zatvoriti
nisam ničiji,pa ako ti se sviđa...
Tako kao što me voliš igraš se s vatrom
tako si me pritisnula
od druge "paste" su napraviljeni moji snovi
Tako kao što me voliš,ponestaje mi vazduha
vidim prazninu a i ono preko toga
i sve češće iz tvog zatvora bežim...
| |
