 |
Στίχοι: Γιάννης Νεγρεπόντης
Μουσική: Μάνος Λοΐζος
Πρώτη εκτέλεση: Μάνος Λοΐζος
Άλλες ερμηνείες:
Βασίλης Παπακωνσταντίνου
Χαρούλα Αλεξίου
Στη γειτονιά μου την παλιά είχα ένα φίλο
που ήξερε και έπαιζε τ’ ακορντεόν
όταν τραγούδαγε φτυστός ήταν ο ήλιος
φωτιές στα χέρια του άναβε τ’ ακορντεόν
Μα ένα βράδυ σκοτεινό σαν όλα τ’ άλλα
κράταγε τσίλιες παίζοντας ακορντεόν
φασιστικά καμιόνια στάθηκαν στη μάντρα
και μια ριπή σταμάτησε τ’ ακορντεόν
Τ’ αρχινισμένο σύνθημα πάντα μου μένει
όποτε ακούω από τότε ακορντεόν
κι έχει σαν στάμπα τη ζωή μου σημαδέψει
δε θα περάσει ο φασισμός
|  |
Lyrics: Yiannis Neyrepodis
Music: Manos Loizos
First version: Manos Loizos
Other versions:
Vasilis Papakonstadinou
Haroula Alexiou
In my old neighbourhood I had a friend
who knew and played the accordion
when he sang, he was like the sun
fires in his hands were ignited by the accordion
But at one dark night, like every other night
he kept look-outs, playing the accordion
fascist vans stood next to the pen
and a gunfire stopped the accordion
The already started watchword always comes back to me
whenever I hear again an accordion
and it has, like a stamp, marked my life
'fascism will not prevail!'
| |
