 |
Στίχοι: Βασίλης Γιαννόπουλος
Μουσική: Κυριάκος Παπαδόπουλος
Πρώτη εκτέλεση: Μαρία Ιακώβου
Το σπίτι φυλακή μια Κυριακή ακόμα μακριά σου
πώς φτάσαμε ως εδώ ξένοι
κι οι δυο να ζούμε για φαντάσου
ποτέ δε θα ξεχάσω τα λόγια που’χες πει
πως για να μ’αγαπήσεις δε φτάνει μια ζωή
Είναι κάτι δειλινά που νιώθω ερημιά
παράπονο με πιάνει
είναι θάνατος αργός αυτός ο χωρισμός
κομμάτια μ’έχει κάνει
Είναι κάτι δειλινά που χάνομαι ξανά
στα μάτια τα δικά σου
η ζωή μου μια πληγή κρυφά αιμορραγεί
που είμαι μακριά σου
Ξυπνάω το πρωί και η ζωή ανόητη μου μοιάζει
το σπίτι αδειανό δεν είσαι εδώ κι η μέρα σκοτεινιάζει
Ποτέ δε θα ξεχάσω τα λόγια που’χες πει
πως για να μ’αγαπήσεις δε φτάνει μια ζωή
Είναι κάτι δειλινά που νιώθω ερημιά
παράπονο με πιάνει
είναι θάνατος αργός αυτός ο χωρισμός
κομμάτια μ’έχει κάνει
Είναι κάτι δειλινά που χάνομαι ξανά
στα μάτια τα δικά σου
η ζωή μου μια πληγή κρυφά αιμορραγεί
που είμαι μακριά σου
|  |
Lyrics: Vasilis Yiannopoulos
Music: Kyriakos Papadopoulos
First version: Maria Iakovou
The house like a prison, yet another Sunday far away from you
I wonder how it did happen
that we live like two strangers
I will never forget the words you said
that a lifetime is not enough to love me
when dusk falls I feel solitude
and sadness takes hold of me
this separation is like a slow death
it broke me into pieces
when dusk falls again I lose myself
in your eyes
my life is a wound that secretly bleeds
because I am far away from you
I wake up in the morning and life seems meaningless
the house is empty, you're not here and the day turns to darkness
I will never forget the words you said
that a lifetime is not enough to love me
when dusk falls I feel solitude
and sadness takes hold of me
this separation is like a slow death
it broke me into pieces
when dusk falls again I lose myself
in your eyes
my life is a wound that secretly bleeds
because I am far away from you
| |
