 |
Στίχοι: Φώντας Λάδης
Μουσική: Μάνος Λοΐζος
Πρώτη εκτέλεση: Γιώργος Νταλάρας
Όλη μέρα στα λιμάνια και στα ναυπηγεία
στου θανάτου τα καζάνια στα μηχανουργεία
Λιώνουν τα νιάτα μας στη βιοπάλη
με τα κομμάτια μας δένει τ’ ατσάλι
Στο πετσί μας η μουντζούρα που δε λέει να φύγει
η ζωή βαρειά σκοτούρα κι η χαρά μας λίγη
Λιώνουν τα νιάτα μας στη βιοπάλη
με τα κομμάτια μας δένει τ’ ατσάλι
Όσο κι όσο τ’ αγοράζουν το φτωχό κορμί μας
και περίσσια κέρδη βγάζουν απ’ τη δύναμή μας
Λιώνουν τα νιάτα μας στη βιοπάλη
με τα κομμάτια μας δένει τ’ ατσάλι
|  |
Lyrics: Fodas Ladis
Music: Manos Loizos
First version: Yioryos Dalaras
Spending all day at the docks and in the shipyards
in the boilers of death in the tool machine shops
Our youth melts away scraping a living
through our shuttered body parts the steel is binding
The grimes deep under our skin it wont rub out
Heavy burden our existence our joys far and out
Our youth melts away scraping a living
through our shuttered body parts the steel is binding
For our beat and wretched body they pay cheaply
extra profits from our vigor they squeeze out deeply
Our youth melts away scraping a living
through our shuttered body parts the steel is binding
| |
