 |
Στίχοι: Ελεάνα Βραχάλη
Μουσική: Δήμητρα Γαλάνη
Πρώτη εκτέλεση: Ελευθερία Αρβανιτάκη
Έγινε ο φόβος μου θυμός
μεγάλος σαν ωκεανός
που απλώνει διαρκώς.
Παίρνει διαστάσεις μαγικές
σαν την αγάπη αληθινές
με πνίγει αν δε με θες.
Κι είναι το μόνο που μπορώ
φύγε να σου πω.
Φύγε να σωθείς και να σωθώ
εγώ πονάω που σ’ αγαπώ.
Δε σε συγχωρώ
που άφησες να φτάσουμε ως εδώ.
Έγινε ο φόβος μου θυμός
πια δεν αμύνομαι αλλιώς
δεν έχω μάθει πώς.
Και ένα όπλο έχω τη σιωπή
μα αν με πλησιάσεις πιο πολύ
υψώνω μια φωνή.
Κι είναι το μόνο που μπορώ
φύγε να σου πω.
Φύγε να σωθείς και να σωθώ.
Εγώ πονάω που σ’ αγαπώ
δε σε συγχωρώ
που άφησες να φτάσουμε ως εδώ.
Δεν έχει επιστροφή και τέλος.
|  |
Letra: Eleana Vrahali
Música: Dimitra Yalani
Desempenho primeiro: Eleftheria Arvanitaki
Se tornou o medo em raiva
grande como oceano
que se estende ao infinito
Assume dimensões mágicas
como amor verdadeiro
que me bebe se não me quer
E é só o que posso
vá, é o que digo
Vá para se salvar e eu me salvo.
eu sofro porque te amo
Não te perdôo
por deixar que chegássemos até aqui
O medo se tornou em raiva
mais não me defendo de outros
não aprendi porque
E a arma que tenho é o silêncio
mas se me vem muito mais
levanto a voz
E é só o que posso
vá, é o que digo
Vá para se salvar e eu me salvo.
eu sofro porque te amo
Não te perdôo
porque você deixou chegar até aqui
não tem retorno e fim
| |
