 |
Στίχοι: Σπύρος Ιωάννου
Μουσική: Γιάννης Ζουγανέλης
Πρώτη εκτέλεση: Γιάννης Ζουγανέλης
Έχουμε μια καρδιά
που στα δάση κυκλοφορεί,
στων παιδιών την άδεια αγκαλιά,
μια ελπίδα κυοφορεί.
Για τη φύση, τα χόρτα, το δάσος,
τραγούδι θα γράψω, θα πω,
θα μιλήσω με λόγια και θράσος,
στην ψυχή σας να ακουστώ.
Σας μιλώ με φωνή που πετάει,
μία δακρύζει και μία γελάει,
σας μιλώ, σας κοιτάζω με χρώμα,
λίγο μπλε λίγο πράσινο ακόμα.
Σας μιλώ με φωνή που πονάει,
ό, τι αγγίζει στην καρδιά το κρατάει,
σας μιλώ σας κοιτάζω στα μάτια,
να ενώσω σπασμένα κομμάτια.
Είναι η φωνή μου από πόλεις χτισμένη,
από τοίχους και δρόμους στενούς,
από παιδιά τραγουδισμένη,
και μιλά γι’ αυτό που ποτέ δεν ακούς.
|  |
Lyrics: Spyros Ioannou
Music: Yiannis Zouyanelis
First version: Yiannis Zouyanelis
We have a heart
which circulates in the forests,
in the children permission hug,
one hope pregnant.
For the nature, the grass, the forest,
i write a song, i say,
I will speak with words and cheek,
in your soul to be heard.
I speak you with a voice that flies,
that cry and laugh,
I speak you, i look you with color,
little blue little green yet.
I speak you with a voice that hurts
what touches the heart of the mighty,
I talk you, i look you in your eyes,
to join broken pieces.
It is my voice of cities is built,
walls and narrow streets,
sung by children,
and talks about what you never hear.
| |
