 |
Στίχοι: Κωνσταντίνος Βήτα
Μουσική: Κωνσταντίνος Βήτα
Πρώτη εκτέλεση: Κωνσταντίνος Βήτα
Μερικές φορές μες στη νύχτα περνά
μία μπλε σειρήνα που δε σταματά
κι όπως και τότε ακούω τον αέρα,
το γρασίδι να ψιθυρίζει λίγο πιο πέρα
λέξεις που κρέμασες πριν απ’ το τέλος
στην καρδιά ενός στίκερ ένα κόκκινο βέλος
Έτσι χτυπούσες τον Ντέιβιντ Κάσιντι
μου `λεγες σ’ αγαπώ πιο πολύ κι από τον Μπρους Λι
αν ήσουν κορίτσι θα σε παντρευόμουν
θα είχα σωθεί από τα βάσανα αυτού του κόσμου
θα χάζευα ώρες τη ντεκαπάζ στα μαλλιά
τις αλλαγές από μαύρα σε χρυσά ξανθιά
μα σ’ αυτό το σαλόνι που ο καναπές έχει βουλιάξει
βρήκα μια φωτογραφία, εσύ κι εγώ σχεδόν δεκάξι
και σε όλα αυτά που έμειναν πίσω τα λίγα στοιχεία
ανακάλυψα πάλι τη βαθιά μας φιλία
Τώρα πια κανείς δε βιάζεται για σένα
ήσουν δεν ήσουν εικοσιένα
σου γράφω ένα γράμμα, τόσα έχω σκίσει
κάθε απόγευμα που κοιτάζω τη δύση
αυτός ο ήλιος με χτυπάει σαν μπάλα
συνέβησαν τόσα, ήρθαν κι άλλα
ταξίδεψα, έφυγα, πήρα ένα αμάξι
κάπου βολεύτηκα μα δεν ένιωθα εντάξει
σαν να τρελαίνονται μύγες όλα γυρνάνε
σταματάω εκεί ακριβώς που οι άλλοι περπατάνε
στέλνοντας στην καρδιά μου την παγκόσμια ακινησία
κι αμέσως ανοίγουν οι σελίδες της ιστορίας
Να αγαπάς τους ανθρώπους, μη φοβάσαι κανένα
αν μ’ ακούς φίλε τώρα περπάτησε με μένα
δες τα χέρια μου έχουν ματώσει
με είχες φιλήσει, σε είχα πληγώσει
μα αγαπώ τη ζωή, η ζωή είναι αγάπη
μου λείπεις πολύ αλλά είμαι εντάξει
Πες μου αλήθεια τι θέλει ο κόσμος
όταν βρίσκεις το φως ανοίγει ένας δρόμος
σε είδα όταν πέρασες μέσα απ’ τον τοίχο
έφυγες οριστικά χωρίς να σε φιλήσω
πάνω στα μάτια σου άστραφτε η σκόνη
δεν έγινες ποτέ κορίτσι αλλά ούτε και αγόρι
μα τι τους νοιάζει λοιπόν, πες μου Μιράντα
πες τους να σκάσουν απ’ αυτή τη βεράντα
έτσι μου έλεγες σ’ εκείνο το κρεβάτι
μου έβαζες ζελέ, μου μιλούσες γι’ αγάπη
και βγαίναμε αργά πάντα μετά τις μία
σε όλες τις ντίσκο στην παραλία
με φόβο και δάκρυα τέλειωσε η αθώα εφηβεία
κι άφησε πίσω της λουλούδια κι αστεία
Να αγαπάς τους ανθρώπους, μη φοβάσαι κανένα
αν μ’ ακούς φίλε τώρα περπάτησε με μένα
δες τα χέρια μου έχουν ματώσει
με είχες φιλήσει, σε είχα πληγώσει
μα αγαπώ τη ζωή, η ζωή είναι αγάπη
μου λείπεις πολύ αλλά είμαι εντάξει
|  |
Lyrics: Konstadinos Vita
Music: Konstadinos Vita
First version: Konstadinos Vita
Some times, it passes in the night
a blue siren that doesn't stop
and like then I can hear the wind
the grass whispering further along
words you hung before the end
at the heart of a sticker a red arrow
That's how you used to hit David Cassidy
you used to tell me I love you more than Bruce Lee
if you were a girl I would marry you
I would have been saved from the tortures of this world
I'd stare for hours at the bleach on hair
the changes from black to gold blond
but in this living room where the couch is dented
I found a picture, you and me almost sixteen
and in all this that was left behind the few evidence
I discovered again our deep friendship
now nobody rushes for you
you were give or take twenty-one
I'm writing you a letter, I've torn so many
every afternoon when I stare at the sunset
that sun hits me like a ball
so much happened, then more came
I traveled, left, got a car
I got comfortable somewhere but I didn't feel right
like flies going crazy, everything is turning
I stop exactly where others keep walking
sending to my heart the global immobility
and immediately the pages of history open
love people, don't be afraid of anyone
if you hear me friend now walk with me
look at my hands, they're bloody
you had kissed me, I had hurt you
but I love life, life is love
I miss you a lot, but I'm alright
Tell me truly what do people want
when you find the light a road opens up
I saw you when you passed through the wall
you left definitively without me kissing you
on your eyes the dust was sparkling
you never became a girl but neither a boy
so what do they care anyway
tell me Miranda
tell them to shut it
from this balcony
that's what you told me in that bed
you'd put gel on me, you'd talk about love to me
and we'd go out late always after one
to all the discos on the beach
in fear and tears the innocent adolescence ended
and left behind it flowers and jokes
love people, don't be afraid of anyone
if you hear me friend now walk with me
look at my hands, they're bloody
you had kissed me, I had hurt you
but I love life, life is love
I miss you a lot, but I'm alright
| |
