 |
Στίχοι: Κωστής Παλαμάς
Μουσική: Μιχάλης Τερζής
Πρώτη εκτέλεση: Επωδός
Παιδί, το περιβόλι μου που θα κληρονομήσεις,
Όπως το βρεις κι όπως το δεις να μη το παρατήσεις.
Σκάψε το ακόμα πιο βαθιά και φράξε το πιο στέρεα,
και πλούτισε τη χλώρη του και πλάτηνε τη γη του,
κι ακλάδευτο όπου μπλέκεται να το βεργολογήσεις,
και να του φέρεις το νερό το αγνό της βρυσομάνας.
Κι άν αγαπάς τ’ ανθρώπινα κι όσα άρρωστα δεν είναι,
ρίξε αγιασμό και ξόρκισε τα ξωτικά, να φύγουν,
και τη ζωντάνια σπείρε του μ’ όσα γερά, δροσάτα.
Γίνε οργοτόμος, φυτευτής, (γίνε) διαφεντευτής.
Κι αν είναι κι έρθουνε χρόνια δίσεχτα,
πέσουν καιροί οργισμένοι,
κι όσα πουλιά μισέψουνε σκιασμένα, κι όσα δέντρα,
για τίποτ’ άλλο δε φελάν παρά για μετερίζια,
μη φοβηθείς το χαλασμό. Φωτιά ! τσεκούρι !τράβα !,
ξεσπέρμεψέ το, χέρσωσε το περιβόλι, κόφ’ το,
και χτίσε κάστρο απάνω του και ταμπουρώσου μέσα,
για πάλεμα, για μάτωμα, για την καινούργια γέννα.
Π’ όλο την περιμένουμε κι όλο κινάει για νάρθει,
κι’ όλο συντρίμμι χάνεται στο γύρισμα των κύκλων.
R
Φτάνει μια ιδέα να στο πει, μια ιδέα να στο προστάξει,
κορώνα ιδέα, ιδέα σπαθί, που θα είναι απάνου απ’ όλα
|  |
Lyrics: Kostis Palamas
Music: Mihalis Terzis
First version: Epodos
Child the orchard passed to you that you will inherit
the way you found and saw it, do not like that abandon
Deeper and better plough it, give it a fence more solid
enrich the flora and extend its soil and territory
and where untrimmed, where branches tangle, you have to trim those branches
and water you must bring to it, the pure, of mother fountain
and if you accept human beliefs for things that are not sickly
blessed water pour on top of them and exorcize the ghostly
liveliness sow into it, with what is strong and freshly
Become a ploughman, a planter of life, a lord commander!
And if leap years come upon us, times of rage befall us
and those birds that disappear frightened and any trees too
theyre not worth for nothing else but to become war trenches
Dont fear destruction.
Fire, ax!
Pull and uproot it, mow down the orchard, cut it all down
And castle build on top of it and trench yourself inside it.
For struggle, and for bloodying up, all for the coming day,
which we forever await and forever starts approaching
and like a wreck its always lost in the turning of cycles
Suffice an idea to tell you of it
An idea to command you
A crown idea, an idea sword, that will stand above every and all!
| |
