 |
Στίχοι: Κωνσταντίνος Βήτα
Μουσική: Στέρεο Νόβα
Πρώτη εκτέλεση: Στέρεο Νόβα
Θα θυμάμαι πάντα τα μάτια του φίλου μου
ν’ ακολουθούν σαν πουλιά τις γραμμές του τρένου
να κοιτάνε στον ορίζοντα ένα τοπίο άβατο
να σκέφτονται αν η αγάπη είναι πιο κρύα απ’ το θάνατο
Από ένα εξώστη μου έδειχνε μια άλλη ζωή
τώρα αυτός είναι στο διάστημα κι εγώ ακόμα στη Γη
περπατώντας σ’ ένα επίπεδο προάστιο
σημαδεύω τους ανθρώπους μ’ ένα κομμένο λάστιχο
Κι εγώ που πάντα ήθελα να ζήσω μαζί σου
φτιάχνω τον κόσμο μ’ ένα κομμάτι της ψυχής σου
κι απ’ τον εξώστη εκείνο βλέπω την ίδια ταινία
κάθε καλοκαίρι το "θάνατο στη Βενετία"
κι αναρωτιέμαι πάλι οι προσευχές μου πού πάνε
κι αν έχουν γίνει πουλιά προς τα πού πετάνε
Χιλιάδες εικόνες έρχονται σαν κύματα αλλεπάλληλα
μου στέλνεις μηνύματα συνθήματα στους τοίχους
στο κέντρο της πόλης όπου κοιτάξω
η ζωή μου όλη μια μεγάλη απόδραση με τον Ήτα Βήτα
για μεγάλους κλέφτες σαν τον Κ. Βήτα
στέκομαι εδώ χωρίς να ξέρω τι θέλω
κι είναι τόσο ωραία όλα αυτά που πιστεύω
Κι εγώ που πάντα ήθελα να ζήσω μαζί σου
φτιάχνω τον κόσμο μ’ ένα κομμάτι της ψυχής σου
κι απ’ τον εξώστη εκείνο βλέπω την ίδια ταινία
κάθε καλοκαίρι το "θάνατο στη Βενετία"
κι αναρωτιέμαι πάλι οι προσευχές μου πού πάνε
κι αν έχουν γίνει πουλιά προς τα πού πετάνε
Ταξίδεψέ με όπου εσύ πιστεύεις
είμαι τυφλός και μόνο εσύ το ξέρεις
τα πιο όμορφα πράγματα χάνονται γρήγορα
άνθρωποι, σύννεφα, το μελάνι στα ποιήματα
Πόσο παράξενα χτυπάει τώρα η καρδιά μου
υπάρχει άδικο έξω απ’ τα όνειρά μου
θυμάμαι στα μάτια σου να σχηματίζεται το άπειρο
θυμάμαι στα μάτια σου να σχηματίζεται το άπειρο
Κι εγώ που πάντα ήθελα να ζήσω μαζί σου
φτιάχνω τον κόσμο μ’ ένα κομμάτι της ψυχής σου
κι απ’ τον εξώστη εκείνο βλέπω την ίδια ταινία
κάθε καλοκαίρι το "θάνατο στη Βενετία"
κι αναρωτιέμαι πάλι οι προσευχές μου πού πάνε
κι αν έχουν γίνει πουλιά προς τα πού πετάνε
|  |
Lyrics: Konstadinos Vita
Music: Stereo Nova
First version: Stereo Nova
I will always remember my friends' eyes
following like birds the train's rails
staring at the horizon, a sacrosanct view
wondering if love is colder than death
From a balcony he'd show me another life
now he's in space and I'm still on Earth
walking in a flat suburb
I'm targeting people with a sliced-up rubber
And I, that always wanted to live with you
am creating the world with a piece of your soul
and from that balcony I watch the same movie
every summer "Death in Venice"
and I'm wondering again where do my prayers go
and If they've turned to birds where are they flying to
A thousand pictures coming like waves in succession
you send me messages, writings on the walls
in the city, wherever I may look
my whole life is a grand escape with Ita-Vita
for grand thieves like K. Vita
I'm standing here without knowing what I want
and they're so beautiful all the things I believe in
And I, that always wanted to live with you
am creating the world with a piece of your soul
and from that balcony I watch the same movie
every summer "Death in Venice"
and I'm wondering again where do my prayers go
and If they've turned to birds where are they flying to
Take me on a journey wherever you believe
I'm blind and you're the only one who knows
that the prettiest things are gone fast
people, clouds, the ink from the poems
How strange my heart beats now
there's injustice outside my dreams
I remember infinity shaping up inside your eyes
I remember infinity shaping up inside your eyes
And I, that always wanted to live with you
am creating the world with a piece of your soul
and from that balcony I watch the same movie
every summer "Death in Venice"
and I'm wondering again where do my prayers go
and If they've turned to birds where are they flying to
| |
