 |
Στίχοι: Δημήτρης Χριστοδούλου
Μουσική: Μίκης Θεοδωράκης
Πρώτη εκτέλεση: Στέλιος Καζαντζίδης & Μαρινέλλα
Καράβι ποιος σε κέντησε, ποιος σού `βαψε τα ξάρτια
για να με πάρεις μακριά και να δακρύσουνε πικρά
και να δακρύσουνε πικρά της μάνας μου τα μάτια
Φεύγω γιατί με πίκρανε
η φτώχεια και ο πόνος
είχε πνιγεί η ελπίδα μου
είχε σβηστεί ο ήλιος μου
κι είχε χαθεί
κι είχε χαθεί ο δρόμος
Με δέρναν όλοι οι καιροί, μου πάγωναν τα μάτια
μου κάναν πέτρα το ψωμί, μου κάναν βούρκο το νερό
μου κάναν βούρκο το νερό και την καρδιά κομμάτια
Φεύγω γιατί με πίκρανε...
Δε μού `χαν μείνει ν’ αγαπώ δυο χέρια ν’ αγκαλιάζω
μόνο τα χείλη με καημό και μια φωνή με πυρετό
και μια φωνή με πυρετό τον πόνο να φωνάζω
Φεύγω γιατί με πίκρανε...
|  |
Lyrics: Dimitris Hristodoulou
Musica: Mikis Theodorakis
Prima esecuzione: Stelios Kazadzidis & Marinella
Bastimento chi ti ha agghindato, chi ti ha dipinto le sartie
per portarmi via lontano e per far piangere amaramente
e per far piangere amaramente gli occhi della mia mamma?
Parto perché mi rattristano
la povertà e il dolore
era stata strozzata la mia speranza
era stato spento il mio sole
e si era persa
si era persa la strada
Mi sbattevano tutte le tempeste, che mi gelavano gli occhi
hanno fatto una pietra del mio pane, fango della mia acqua
fango della mia acqua e fatto a pezzi il cuore
Parto perché ...
Non mi sono restate per amare nemmeno due braccia per un abbraccio
solo le labbra con il dolore e una voce con la febbre
e una voce con la febbre per gridare la mia pena
Parto perché ...
| |
