 |
Στίχοι: Όλγα Βλαχοπούλου
Μουσική: Τρύφων Κουτσουρέλης
Πρώτη εκτέλεση: Ελεωνόρα Ζουγανέλη
Λες κάποιες φορές σε ξεγελάει αυτό που ζεις και νιώθεις
Λες πως οι σιωπές είναι πληγές κι αργεί να ξημερώσει
Μα θα βρεις ξανά ένα σημάδι μες στο σκοτάδι
Είναι που πάντα η αγάπη αργεί
Που όταν φτάνει δεν είσαι εκεί
σαν το λάθος που θέλεις να ξανακάνεις
Είναι τα λόγια που θέλεις να πεις
μα φοβάσαι πως είναι νωρίς
και λυπάσαι πως πάλι το χρόνο χάνεις
Λες πως όταν κλαις μικραίνει η γη, μικραίνει ο κόσμος όλος
Λες πως δε χωράς σ’ ό,τι αγαπάς κι ο πόνος σε θυμώνει
Μα θα βρεις ξανά ένα σημάδι μες στο σκοτάδι
|  |
Paroles: Olya Vlahopoulou
Musique: Tryfon Koutsourelis
Première Performance: Eleonora Zouyaneli
Vous pensez parfois un imbécile, c'est vous vivre et sentir
Vous pensez que les silences et les plaies sont lentes à l'aube
Mais nous trouvons encore un signe de l'obscurité
C'est toujours la peine d'attendre pour l'amour
Qui arrive quand vous n'êtes pas là
que l'erreur que vous voulez le faire à nouveau
Ce sont les mots que vous voulez dire
mais la peur qu'il soit trop tôt
Désolé de temps encore et que vous perdez
Vous pensez que pleurer diminue la terre, diminue le monde entier
Vous pensez qu'il s'inscrit dans ce que vous aimez et la douleur dans colère
Mais nous trouvons encore un signe de l'obscurité
| |
