 |
Στίχοι: Σπύρος Ιωάννου
Μουσική: Γιάννης Ζουγανέλης
Πρώτη εκτέλεση: Γιάννης Ζουγανέλης
Έχουμε μια καρδιά
που στα δάση κυκλοφορεί,
στων παιδιών την άδεια αγκαλιά,
μια ελπίδα κυοφορεί.
Για τη φύση, τα χόρτα, το δάσος,
τραγούδι θα γράψω, θα πω,
θα μιλήσω με λόγια και θράσος,
στην ψυχή σας να ακουστώ.
Σας μιλώ με φωνή που πετάει,
μία δακρύζει και μία γελάει,
σας μιλώ, σας κοιτάζω με χρώμα,
λίγο μπλε λίγο πράσινο ακόμα.
Σας μιλώ με φωνή που πονάει,
ό, τι αγγίζει στην καρδιά το κρατάει,
σας μιλώ σας κοιτάζω στα μάτια,
να ενώσω σπασμένα κομμάτια.
Είναι η φωνή μου από πόλεις χτισμένη,
από τοίχους και δρόμους στενούς,
από παιδιά τραγουδισμένη,
και μιλά γι’ αυτό που ποτέ δεν ακούς.
|  |
Paroles: Spyros Ioannou
Musique: Yiannis Zouyanelis
Première Performance: Yiannis Zouyanelis
Nous avons un cœur
qui circule dans les forêts,
câlin la permission aux enfants,
espérons enceinte.
Dans la nature, herbe, forêt,
chanson à écrire, dire,
Je vais parler avec les mots et l'audace,
votre âme sonore.
Je parle avec une voix qui vole,
un cri et un rire,
Je parle, vous regardez par la couleur,
peu de vert peu de bleu encore.
Je parle avec une voix qui fait mal
ce qui touche le cœur de garder,
Je parle, vous regarder dans les yeux,
pour rejoindre les morceaux brisés.
C'est ma voix des villes est construite,
murs et les rues étroites,
chanté par les enfants,
et parle de lui, jamais entendre.
| |
