 |
Στίχοι: Πυθαγόρας
Μουσική: Γιώργος Κατσαρός
Πρώτη εκτέλεση: Λίτσα Διαμάντη
Η μεγαλύτερη η αμαρτία μου
είν’ η αγάπη μου που σου ’χω.
Όταν σ’ αγγίζω, εγώ νομίζω
ότι φορώ κλεμμένο ρούχο.
Δεν υπάρχει ευτυχία
που να κόβεται στα τρία,
στην περίπτωσή μας όμως,
δεν υπάρχει άλλος δρόμος.
Φιλιά δανείζομαι, φιλιά γλυκόπικρα
κι αγάπη από ξένη τσέπη.
Και υποφέρω, γιατί το ξέρω
να σ’ αγαπάω πως δεν πρέπει.
Δεν υπάρχει ευτυχία
που να κόβεται στα τρία,
στην περίπτωσή μας όμως,
δεν υπάρχει άλλος δρόμος.
|  |
Versuri: Pythayoras
Muzică: Yioryos Katsaros
Prima de performanţă: Litsa Diamadi
Cel mai mare păcat al meu
Este iubirea ce ți-o port.
Când te ating eu cred
Că port o haină furată.
Nu există fericire
Care să se taie în trei,
Dar în cazul nostru
Nu există altă cale.
Împrumut sărutări, sărutări dulci-amărui
Și iubire dintr-un buzunar străin.
Și sufăr căci știu
Că nu trebuie să te iubesc.
Nu există fericire
Care să se taie în trei,
Dar în cazul nostru
Nu există altă cale.
| |
