Warning: session_start(): Cannot start session when headers already sent in /home/stixoi/public_html/core.php on line 23
stixoi.info: Гора
 
Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
130002 Τραγούδια, 269286 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

Гора - 2337 Αναγνώσεις         
    

Στίχοι: Νίκος Πορτοκάλογλου
Μουσική: Νίκος Πορτοκάλογλου
Πρώτη εκτέλεση: Νίκος Πορτοκάλογλου

Φύσηξε αέρας δυνατός
και τσάκισε τα δέντρα
το καταφύγιο μας πολεμά.
Σκίζει τη νύχτα ο κεραυνός
στον ύπνο μας φοβέρα
μ’ αγκάλιασες ακόμα πιο σφιχτά.
Εσύ κι εγώ
μες στα σεντόνια
και το βουνό
έξω στα χιόνια.

Κοίτα τα χρόνια πως περνούν
χειμώνες καλοκαίρια
αχ κοίτα τις νιφάδες στα μαλλιά.
Σαν τα φτερά του αετού
ανοίγουμε τα χέρια
κι ο φόβος δυναμώνει τη χαρά.
Εσύ κι εγώ
με τα παλτά μας
και στο βουνό
τα όνειρά μας.

Κι ανεβαίνω μόνος
κι ανεβαίνεις μόνη
τη δική του κορυφή
καθένας μας ζυγώνει
κι είναι αυτός ο πόνος
που μας λευτερώνει
να κοιμόμαστε μαζί
και να ξυπνάμε μόνοι
αόρατο σκοινί
πάντα μας ενώνει.

Κοίτα πως φώτισε η αυγή
της νύχτας τα τοπία
κι ο θάνατος γεννάει τη ζωή.
Δεν είναι η αγάπη φυλακή
δεν είναι ελευθερία
μα ελευθερία μες τη φυλακή.
Εσύ κι εγώ
κι οι μοναξιές μας
και στο βουνό
οι κορυφές μας.

Κι ανεβαίνω μόνος
κι ανεβαίνεις μόνη
τη δική του κορυφή
καθένας μας ζυγώνει
κι είναι αυτός ο πόνος
που μας λευτερώνει
να κοιμόμαστε μαζί
και να ξυπνάμε μόνοι
αόρατο σκοινί
πάντα μας ενώνει.


лирика: Nikos Portokaloylou
lyrics
музыка: Nikos Portokaloylou

Первое исполнение: Nikos Portokaloylou

Подул ветер сильный
и сломал деревья,
с нашим убежищем борется.
Рассекает ночь молния,
в нашем замечательном сне
ты обняла меня ещё крепче.
Ты и я
под покрывалами
и гора
на улице в снегах.

Смотри на годы, как проходят
зимы, лета,
ах, смотри на снежинки на волосах.
Словно крылья орла,
мы раскрываем руки
и страх усиливает радость.
Ты и я
в наших пальто
и на горе
наши мечты.

И я поднимаюсь один,
и ты поднимаешься одна
на свою собственную вершину
каждый, нас соединяет
и эта боль,
которая нас освобождает;
чтобы мы засыпали вместе,
а просыпались одни,
невидимая ниточка
всегда нас связывает.

Смотри, как осветила утренняя заря
ночи пейзажи,
и смерть рождает жизнь.
Это - не любовь-тюрьма,
это - не свобода,
но свобода в заключении.
Ты и я
и наши одиночества,
и на горе -
наши вершины.

И я поднимаюсь один,
и ты поднимаешься одна
на свою собственную вершину
каждый, нас соединяет
и эта боль,
которая нас освобождает;
чтобы мы засыпали вместе,
а просыпались одни,
невидимая ниточка
всегда нас связывает.

   Panselinos © 04-02-2012 @ 19:32

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο