 |
Στίχοι: Λευτέρης Παπαδόπουλος
Μουσική: Μίκης Θεοδωράκης
Πρώτη εκτέλεση: Δημήτρης Μητροπάνος
Άλλες ερμηνείες:
Παναγιώτης Καραδημήτρης
Το μπαλωμένο μου βρακί τρελαίνεται για μουσική.
Πιάσ’ τη φυσαρμόνικά σου να χαρείς τα γονικά σου
πιάσ’ τη φυσαρμόνικά σου κι όλα τα φλουριά δικά σου.
Και τα κουρέλια που φορώ τρελαίνονται για το χορό.
Παίξε κάτι σαν καντρίλια να μας δουν από τη γρίλια
να μας δουν από τη γρίλια και να σκάσουν απ’ τη ζήλεια.
Και τώρα πού `μαι όλο χαρά, ε, ρε και νά `χα ένα παρά
στο στριφτό να τον γυρίσω και να σε ξανακερδίσω
στο στριφτό να τον γυρίσω δυο φορές να σ’ αγαπήσω.
|  |
Text: Lefteris Papadopoulos
Musik: Mikis Theodorakis
Uraufführung: Dimitris Mitropanos
Weitere Aufführungen:
Panayiotis Karadimitris
Meine geflickte Unterhose wird verrückt nach Musik.
Nimm deine Mundharmonika, um deine Familie zu erfreuen
nimm deine Mundharmonika und alle deine Goldmünzen.
Und die Fetzen, die ich trage, werden verrückt nach Tanz.
Spiel was wie eine Quadriglia, damit sie uns von den Jalousien aus sehen
damit sie uns von den Jalousien aus sehen und platzen vor Neid.
Und jetzt, wo es mir blendend geht, hej, brauche ich einen Zehner
den ich dir umgedreht zurückgebe, wenn ich wieder einen ausgebe
den ich dir umgedreht zwei Mal zurückgebe, weil ich dich liebe.
| |
