 |
Στίχοι: Γιάννης Γ. Παπαϊωάννου
Μουσική: Δημήτρης Ρακιτζής
Πρώτη εκτέλεση: Βασίλης Καρράς
Πάλι με πίκρανες απόψε, πάλι με πίκρανες
με τις ψευτιές σου τις παράλογες κι απίθανες.
Έκανες πράγματα που ούτε τα φαντάστηκα,
τζάμπα τα κλάματα και τζάμπα θυσιάστηκα.
Κι αναρωτιέμαι:
Αφού με σκοτώνεις γιατί σ’ ανασαίνω;
Αφού με εξοντώνεις γιατί σε υπομένω;
Αφού με πεθαίνεις γιατί δε μιλάω;
Τόσο πολύ, μα τόσο πολύ σ’ αγαπάω;
Πάλι με πλήγωσες απόψε, πάλι με πλήγωσες
και πήρες πίσω τις συγγνώμες που μου δήλωσες.
Κάνεις εγκλήματα που είναι όλα εις βάρος μου,
παίρνω μηνύματα, μα έχασα το θάρρος μου.
Κι αναρωτιέμαι:
Αφού με σκοτώνεις γιατί σ’ ανασαίνω;
Αφού με εξοντώνεις γιατί σε υπομένω;
Αφού με πεθαίνεις γιατί δε μιλάω;
Τόσο πολύ, μα τόσο πολύ σ’ αγαπάω;
|  |
Tекст: Yiannis Y. Papaioannou
Mузика: Dimitris Rakitzis
Прва представа: Vasilis Karras
Opet me zagorčavaš večeras, opet me zagorčavaš
Sa tvojim lažima, sa tvojim nebulozama i neverovatnim stvarima
Radila si stvari koje nikada nisam mogao ni da zamislim
Džaba suze i džaba sam se žrtvovao
I pitam se
Kad si me već ubila, zašto te osećam?
Kad si me već istrebila, zašto te trbim?
Kad si me već ubila, zašto ne pričam?
Toliko mnogo, ma toliko mnogo te volim
Ponovo si me povredila večeras, ponovo si me povredila
I uzela si nazad izvinjenja koja si mi saopštavala
Činiš zločine koji svi idu meni na teret
uzimam uspomene, ali zaboravio sam svoju hrabrost
I pitam se
Kad si me već ubila, zašto te osećam?
Kad si me već istrebila, zašto te trbim?
Kad si me već ubila, zašto ne pričam?
Toliko mnogo, ma toliko mnogo te volim
| |
